بچه‌ها طلاق چقد سخته

چاره‌ای ندارم 

پونزدع ساعت تو روژ میرم سرکار

فقط خوب بخوابم خوب بخورم و با یه کوچ صحبت کنم تا هفت ماه که یکم بگذره این دوران 

خدا نکنه 

تجربه کردی؟

وای زندگی چقد جدیه 

من بچه بازی درآوردم 

تاپیکای قبلیم رو بخون

تجربه کردی؟ 

دلم میخواد همشو از اول تعریف کنم همش 

هیچکس به جز خودم رنج زندگی منو نمیکشه خدایا کاشکی به دلم گوش میدادم از اول 

من که از اول دوسش نداشتم وای به حال اونایی که میخواستن

سه ماه عقد بودم 

۲۵ سالمه 

از بچگی مهرش به دلم بود 

چند بار میخواستن بیان خواستگاری هی به خواهرم میگفتن 

چون خواهز بزرگ دارم آبجیم گفت فعلا آشنا بشن که اونا صبر نکردن هی گفتن عقد کنیم عقد کنیم 

من اشتباه کردم گذاشتم عقد کنیم 

باید آشنا می‌شدیم یکم از اون حس و حال بچگی کم میشد با شناخت و با احترام و با آرامش خودم عقد میکردیم که پافشاری نکردم همیشه آروم بودم میخواستم مودب باشم 

راستش نه من و نه شوهرم اوکی نبودیم هی مادر شوهر گفت همدیگرو پسندیدن 

ما رفتیم عقد کردیم و دعواها شروع شد منم که درست حسابی نمیشناختمش نمیخواستم زیاد 

اون اولش خیلی میخواست همه کاری میکرد سردی من. و که دید سرد شد اونم خانوادشم همینطور سرد شدن 

من راستش زیاد ضربه نمیخورم ضربه اصلی رو اون میخوره چون تجربه جدایی دیگه هم داشته در دوران عقد 

یادم میاد گاهی مهربون میشدیم انگور دون میکردم دهنش میکردم یا تو راه مسافرت برمیگشتیم خجالت میکشید که ماشینش کولر نداره  میگفت پاهاتو بذار بیرون باد بخوره زیر دامنت هی ماشینای باکلاسو نگا میکرد می‌گفت دلت نمیخواست اینارو سوار بشی 

اذیتش کردم 

تاپیکاتو دیدم 

من از اول میدونستم چه خبره و رفتم 

دیگه واقعاً فهمیدم هرکسی خودش صلاح زندگیشو بهتر میدونه 

خودم فکر میکنم برنامه‌ ‌ریزی میکنم و عمل میکنم 

به حرف دیگران اگر هم گوش بدم تهش برنامه خودمو عملی میکنم 

تا قبل عقد به مامانم میگفتم مامان میشه بگم نه؟ .اونم گفت نه دیگه حالا که به اینجا رسیده 

میگفت بزار یه دوماد خوب گیرمون بیاد 

الان خودشون میگن چرا رو حرفت سفت واینستادی 

دیگه فهمیدم