مثل عروس ما باش. تموم خواسته هاتو بگو و خودت انجام بده
من به لباس و وسایل فکر نمیکنم، چون گذشته دیگه
رفت و آمد هم، گاهی هفته ای یکبار
گاهی، هفته ای 2_3 بار
اما برای غذا نمیریم، شاید ماهی یکبار هم نشه
هر دو طرف به هم احترام میزاریم
و از حرف های از سر دلسوزی شون، ناراحت نمیشم
اما این حرف هایی که شما گفتی، فحش و...
تا روزی که عذرخواهی نکنن، رفت و آمد نمیکنم
و دیگه، مثل قبل نمیشم
من روش دوری و دوستی را انتخاب کزدم
از اول اینقدر برنامه برای خودم چیدم که زیاد خونشون نمی رفتم دو هفته یکبار در حد ۲۰ دقیقه از اول دست خالی نمی رفتم برای اینکه خانم بودن خودم را به رخ همه شون بکشم یک چیزی ترشی یا مربا و یا دسر درست میکردم می بردم مادر شوهر خیلی ذوق میکرد
دوبار در سال دعوتشون میکردم کل خانواده شوهرم را تعدادشون بالای ۳۰ نفره
روی زندگی خودم خیلی متمرکز بودم
گاهی حرفهای چرند میشنیدم ولی اصلا نشنیده میگرفتم
خیلی در ظاهر بهشون احترام میگذاشتم
نمی توانستند بمن بی احترامی کنند
مامان من عروس نداره ولی دامادهاش اندازه ما دوست داره
بر عکس خونه مادر شوهرم عروس که من باشم و فقط یکی هم هستم ادم حساب نمیکنه ولی ادعاش گوش فلک پر کرده منم کاری بهش ندارم و کار خودم میکنم
در ظاهر خوبیم ولی در باطن.....
راهمون هم دوره شاید ۳ یا ۴ ماه یکبار همدیگه رو ببینیم
ایندفعه اینقدر اذیتم کرد حتی نذاشت برای خاکسپاری دایی م برم شهرمون، تازه بهش برخورده که چرا من ناراحت شدم و واکنش نشون دادم
