چه دلیلی بیارم برای نامزدم که تو خونه ی مامانش زندگی نکنیم

بگو از قدیم گفتن دوری ودوستی ..من نمیگم مامانت بده یا مامانت اذیت کنه  خلاقه زندگیه فک کن سر ی بحث یا حرف کوچیک  من اونجوری باید احترام مامانت ونتونم نگهدارم ناراحتی وبی احترامی پیش میاد بذار دور باشیم هفته ای ی بار میریم بهش سر بزنیم عزت واحترام دوطرف هم سر جاش هست ک دقیقا واقعیت هم همینه نه فقط تو همه همینیم

این حق طبیعیه توعهجایی رو انتخاب کنی که دوست داری و توش در آرامشی 

 نیاز نیست براش دلیل بیاری 

نهایتا قبول کن خونه هاتون نزدیک باشه که بتونه بهش سر بزنه 

کوتاه بیایی مثل من یه روز ب خودت میای میبینی باید بابت اینکه چرا وقتی زایمان کردی دوس داری مادرت بیاد پیشت دلیل بیاری که قانع شن!

خیلی بستگی به شخصیت اون ادم داره، میتونی چند سال جدا باشی تا اخلاق و رفتارشون دستت بیاد، ببینی صلاح کارت در چیه 

خدا به همه‌ی افراد در شرف ازدواج، همسرانی با روح بزرگ و قلب رئوف عطا کنه... از اونهایی که طرف مقابلشون رو برای خدمت و رسیدگی به والدین ترغیب می‌کنند و گاهی از فراتر از یک فرزند واقعی به داد پدر و مادر همسرشون می‌رسند و مایه‌ی همبستگی بیشتر خانواده می‌شن نه تکه پاره شدنش....

چه مردش و چه زنش.

حرف شماهم درسته

زیادم دنبال اینکه دلیل ومنطق بیاری ک بهش بفهمونی نمیخوای بری اونجا نباش بگو همینکه دوس دارم احتراما سرجاش باشه و هرکدوم زندگی مستقل خودمونو داشته باشیم بنظرم باید کافی باشه هرچیزی و نباید ثابت کنیم بهمدیگه ک چرا دوس نداریم اینجوری باشه فردا تو زندگی سر هرچیزیرباید مخمون بترکه ک اقایونو راضی کنیم وبهشون ثابت کنیم ک چرا نمیخوایم فلان اتفاق بیفته یا نیفته  شاید طرفمون اصلا ثابت نشدنی باشه اونموقع کلاهت پس معرکه ست ک

شرایط زندگی ایشون مشخص هست اگر نامزد عقدی نیستی بهم بزن چون این زندگی مستقلی که آرزوش رو داشتی نیست 

به هیچ وجه نرو اونجا. من یکسال خونشون بودم تازه یه ماهه اسباب کشی کردیم به خورد و خوراک، خواب، بیدارشدن، کی میاد میره، کجا میری، دیر میای، زود میای، حتی ببخشید به ری،،، دنت هم کار دارن، من رفتم اونجا مث چی پشیمون شدم ب زور بعد صد تا دعوا ازونجا پاشدیم