اینکه ۲۸ سالمه و تا حالا کسی دوستم نداشته پیشنهاد جدی و خواستگار نداشتم اذیتم میکنه
اینکه نتونستم ی آدم جدی و خوب وارد زندگیم کنم ولی میبینم دخترای اطرافمو ک چند ساله ازدواج کردن و بچه ۵ یا ۸ ساله دارن جالبه ک هم سن منم هستن
یا دخترای کوچکتر از خودم ک میبینم بچه دارن یا مثلا تازه ازدواج کردن
من چیم از بقیه کمتره
با اینکه تو جامعم تیپ و قیافم خوبه شاغلم کلاسای مختلف میرم بیرون میرم دوست و آشنا هم زیاد دارم ولی نه پیشنهادی نه موردی در حالی ک واقعا قیافم خوبه
چهارتا دیت برو خو
درکت میکنم.
خودت رو ولی اذیت نکن
قسمت شاید ادمتو پیدا نکردی
من که پشیمونم میگم کاش مجرد میموندم
شانس ادم ها مساوی نیس تو زندگی
منم تو شرایط شماام
عزیزم زندگی همه قرار نیس با یه نسخه پیچیده بشه من خودم ۱۶ سالگی ازدواج کردم و به همسن و سالام که درس خوندن یا کاری مشغولن و ازادی دارن نگاه میکنم و یزمان حسرت میخوردم اما فهمیدم اونا باز حسرت میخورن که چرا مثل من سروسامان نگرفتن و از بلاتکلیفی درنیومدن...ما از دور به زندگی هم نگاه میکنیم خوشبخت واقعی کسیه که حالشو درک کنه
به هر قیمتی نخوایید ازدواج کنید والا ازدواج کرده هاش پشیمونن تو زندگی متاهلی چیزی نریختن بشینین زندگیتو کنیو پیشرفتتو کنید وارد زندگی متاهلی که میشی جز قسط بدهی و دخالت اطرافیان چیزی نمیمونه:)
من قیافم هم حس میکنم خوب نیست
ولی به طرز عجیبی از اینکه ازدواج نمیکنم ناراحت نیستم
حس میکنم بهانه خوبی شد برام
میفهمم چی میگی منم مث تو هستم
من فهمیدم نه به قیافه س نه به شغل و تحصیلات فقط و فقط شانسه و اینکه خودت غرورتو بذاری زیر پا بری اویزون بشی مث خیلی از دخترا
شاید زیادی جدی برخورد میکنین هیشکی پاپیش نمیزاره
