کاش شرایط راحت بود ماهم میرفتیم😔
ماهم همین بحثارو داشتیم.البته جلوی برادرم مخالفتی درکار نبود دلشون نمیومد مخالفت کنن ولی وقتی نبود گریه و زاری راه مینداختن که نمیتونیم.ما گفتیم به نفعشه بره الانم سخته مخصوصا برای پدرمادرم ولی حداقل دلشون خوشه که اونجا راحته
والا من تک فرزندم برای ادامه تحصیل امدم بعدشم کار و ازدواج ...الان خانوادم خوشحال اند از تصمیمی که گرفتم...ایران بودم نهایتا با مدرک لیسانسم یه شرکت معمولی میتونستم کار کنم...برای آقایی به سن برادرتان بهتره خودش تصمیم بگیره خانواده تابع احساس اند فقط
چجوری یکی یه دونه س وقتی شما خواهرشی؟ احتمالا منظورت تک پسره. ببخشید رک میگم. از حرفم دلگیر نشو. اگه خانواده پسر دوستی هستین و برادرت ببخشید " بچه ننه" بار اومده, دوستانه بهت میگم نره بهتره. چون اونجا کسی لی به لالای کسی نمیذاره. باید جربزه داشته باشه و بتونه گلیمشو از آب بکشه بیرون. اگه اینجوریه ماجرا از نظر روحی برادرت صدمه جبران ناپذیری میخوره که هزار جور موفقیت هم نمیتونه جبرانش کنه. ولی اگه خوب و محکم بار اومده نگرانش نباش. خوب میره بهتر برمیگرده.
نه برادرم هم اونجاست ولی همینکه الان بدون من اونجاست خودش خیلیه،بچه های ۹ ساله ی الان تنها تا سر کوچه هم نمیرن.
ولی داستانی که هست اینه که اونجا هم هرکسی موفق نمیشه چه بسا کارکردن تو کشور های غربی سخت تر هم باشه چون اونجا ازت کار مفید می‌خوان نه مثل اینجا که آمار گرفتن از هر ۸ ساعت کار ایرانی ها فقط ۲۲ دقیقه اش مفیده !
ولی کسایی که اینجا هستن خیال میکنن اونجا ملت صبح تا شب درحال عشق و حال و تفریح و عیش و نوشن و کار و زندگی ندارن.
