کسایی که برنامه اسنپ دارن میان یه لحظه

اسمم شرایط زندگیم رو نشون میده. دختر 22 ساله ای با یه کوه غم و درد. چسناله نیست زندگیم همینه تو این سن و سال یه بار کافه نرفتم یه بار اجازه نداشتم با دوستام برم بیرون یه بار اجازه نداشتم تنهایی تا چند قدمی خونمون برم.تو این سن کتک میخورم حق حرف زدن ندارم حق داشتن گوشی مستقل ندارم.بابای خوبم سالهاست تبدیل به هیولا شده.کاش خودکشی گناه نبود کاش مامانم از مرگ من ناراحت نمیشد.4 سال پشت کنکور موندم هیچی نشدم.بین این همه اتفاق بد خدا یه آدم خوب رو سر راهم قرار داده یه دلخوشی خیلی کوچولو دارم ولی میدونم بابام ازم میگیرتش. میدونم نمیذاره باهاش ازدواج کنم ولی دوسش دارم.میشه برای حال دلم صلوات بفرستی؟ :)