بچه‌ها من امروز چندین ساعت نتونستم تکون بخورم

خدا رو شکر که الان خوبی عزیزم. ایشالا دیگه هیچ وقت اون دردها رو نکشی.

نمیدونم. پامه. پای راستم. معلوم نیست هنوز که چیه.

نه قربونت‌ شاید چیزی مربوط به عصب پا یا عضلات ران یا مفصل باشه.

حسم میگه فقط دردش انقدر بده و خود بیماریه انقدر بد نیست.

شما خوش‌قلبی، زیاد به این ماجرا فکر نکن، روت اثر بد میذاره.

خب در ادامهٔ تاپیکم (برای خودم):

امروز ضدزن‌ترین زن عمرم رو دیدم؛ یه خانم با لهجهٔ غلیظ ترکی.

دیشب حدود ساعت ۴ صبح دوباره دچار اسپاسم شدید شدم. تا صبح هق‌هق گریه کردم. بچه شیر می‌خواست و نمی‌تونستم بهش شیر بدم. همسرم خوابوندش و بردش توی اتاق‌خواب خودمون که با صدای جیغ ناگهانی من بیدار نشه. زنگ زدم اورژانس، گفتن برای همچین مسائلی نمیان.

تا صبح حتی انگشت‌هامو نمی‌تونستم تکون بدم و کمرم داشت می‌شکست از درد؛ چون نمی‌تونستم تغییر حالت بدم.

صبح با اشک و آه و بیهوشی از شدت درد، رفتم کلینیک. وقت ارتوپد داشتم. همسرم مجبور شد بغلم کنه و بلندم کنه، انقدر درد کشیدم که چند لحظه بیهوش شدم. با چه بدبختی‌ای سوار ماشین شدم. با چه بدبختی‌ای رو ویلچر نشستم.

منو زودتر از بقیه سریع فرستادن تو. دکتر معاینه‌م کرد و پاهامو به چند طرف چرخوند و من جیغم رفت هوا و شروع کردم به گریه کردن. چون اسپاسم داشتم.

وقتی اومدم بیرون، یه خانمی با ناراحتی اومد سمتم و با لهجهٔ غلیظ ترکی پرسید: سیاتیکته؟ گفتم نه. گفت جلوی یه مرد هیچ وقت داد نزن. مردها خیلی غصه می‌خورن. هر چی هم درد داری، نباید جلوی شوهرت جیغ بزنی. شوهرت بنده‌خدا خیلی ناراحت شد.

اومدم یه چیزی بهش بگم، دیدم نه توانشو دارم، نه فایده‌ای داره. سطح فرهنگ یه خانم ۶۰ ساله رو که با یک دو جمله نمیشه تغییر داد. از طرفی هم با خودم گفتم شاید فقط یه نصیحت مادرانه بود از سر دلسوزی.

یه گوشه روی ویلچر نشسته بودم و بی‌اختیار از شدت درد اشکم‌ می‌ریخت. همسرم رفته بود دارو بخره.

دیدم این خانمه به سرعت رفت سمت همسرم و یه چیزهایی بهش گفت.

برگشتنی برای همسرم تعریف کردم حرف اون خانمه رو، دیدم همسرم گفت اون طفلک خیلی حالش خراب بود. پرسیدم چرا؟ گفت اومد پیش من، بهم گفت یه وقت جیغ‌های زنتو باور نکنیا، زنا حیله‌گرن! جیغی که اون زد، من وقت زایمانم نزدم. الکی جیغ زد. دروغ میگه!

خیلی برام عجیب بود! چه احساس تکلیفی کرد و چقدر مصمم بود که پا شد رفت اون سر سالن همسر منو پیدا کرد و این حرفها رو بهش زد. که چی بشه؟

 یه لحظه از دلم رد شد که ای کاش همچین دردی سر خودش بیاد، بعد یاد این رفتار زشتش بیفته. بعد سریع گفتم نه خدایا، بخشیدمش. این طفلک معلوم نیست چی توی زندگیش دیده، چه رفتارها دیده که تبدیل شده به همچین زنی.

لابد از بچگی سر سفره همیشه گوشت‌های خورش مال برادراش بوده و نون و برنج مال دخترهای خانواده. لابد بارها و بارها تحقیر شده و تحقیر شدن زن‌ها رو به چشم دیده. شاید رفتار امروزش یه واکنش نادرسته به تمام رفتارهای مردسالارانه‌ای که در طول زندگیش دیده. مثل بعضی از زنها که بعد از پسردار شدن، دیگه یه زن نیستن، بلکه مادر یک پسرن که باید همه جا پشت پسرشون دربیان و همیشه مقصر هر اتفاقی رو یک زن دیگه ببینن.

خب اینجا میخوام مثل یه دفتر خاطرات ادامه‌شو بگم. امیدوارم کسی این درد رو تجربه نکنه، اما اگه کرد، یه روزی تجربه‌م به دردش بخوره.

چند روزی از اون ماجرا گذشته و من تقریبا هر روز اوضاعم همینه. این اسپاسم‌ها تصاعدی دارن بدتر میشن.

تا حالا دکتر مغز و اعصاب و ارتوپد رفتم. برام ام‌آر‌آی و آزمایش‌های خون و خودایمنی و... نوشته‌ن. هنوز جواب همه‌شون نیومده.

دکترم گفته بود فیزیوتراپی بیمارستان امام خمینی خیلی خوبه. اما خب نوبت نمیدن. مراجعه کردم اونجا و چون وضعیتم حاد بود، به جای نوبت چهارماهه، بهم نوبت برای دوماه دیگه دادن.

برای همین من فعلا دارم جای دیگه‌ای فیزیوتراپی میرم.فعلا فقط دو جلسه رفتم‌. لیزردرمانی هم هست. تا حالا که هیچ اثری نداشته متأسفانه.

چند روز پیش حدود ۵ و ۶ غروب همسرم که اومد خونه، من از پشت میز بلند شدم که برم سمتش. پام دوباره گرفت. اولش زیاد نبود اسپاسمش، ولی کم‌کم بدتر شد. اومدم برم دستشویی، نتونستم. همون وسط هال مجبور شدم بایستم. نزدیک دو ساعت. آخرش سرسرهٔ دخترمو آوردن روبروم گذاشتن که بتونم به اون تکیه بدم‌. از شدت درد حتی نمیتونستم روی صندلی‌ای که همسرم گذاشته بود پشت‌سرم بشینم.

دختر کوچیکم وقتی منو این‌طوری میبینه، حس میکنم از استرس شروع میکنه غر زدن و گریه. همسرم بردش بیرون که آروم شه. 

مثانه‌م پر پر بود. نمی‌تونستم تحمل کنم. نمیدونید بچه‌ها چه حال بدیه. جز درد بدنی‌ای که داری، حس خجالت، ناتوانی و شرمندگی آدمو میکشه. اینکه از دختر ده‌یازده ساله‌ت بخوای برات چیزی بیاره که دستشویی نریزه پایین... 

بهش گفتم مامان بدو یه لگن بیار.

آورد اما نمی‌تونستم پامو باز کنم.

همونجا دستشوییم وسط هال ریخت 🥲

قبلش به اورژانس زنگ زده بودم، ولی گفته بودن اگه بیایم هم هیچ تزریقی اونجا انجام نمیشه و باید بیارنتون بیمارستان. و من چون نمیخواستم تکونم بدن، گفتم نیان.