کلا در مورد هرچیییی
کو؟
بزار
رو تیپ و استایلش زیاد باید کار کنه
اما چهرشو دوس دارم بهش میخوره پزشک یا دانشجوی پزشکی باشه
در کل خوبه🩵
ساده و قشنگه به دل میشینه نه آرایش زیاد داره نه لباساش باز و جلف فکر‌میکنم از اون مودباس
چهره ات جذابه و دماغت خیلی خوب عمل شده
عزیزم ببخشید توی تاپیک هات خوندم ک پزشک عمومی هستین...
من پیراپزشکی خوندم خیلی دیره من ۲۴ سالگی تازه شروع کنم پزشکیو؟ فارغ از بحث علاقه .. چون سنم بالامیره واقعا معلوم نیست بتونم برا تخصص ادامه بدم یا نه شاید ازدواج کنم و شرایط سخت شه برام..
پزشکی عمومی اوضاعش چطوره؟ توی اینستا یکی میگه عالی یکی میگه افتضاح یکی میگه حقوق ۲۰ تومنی یکی میگه ۷۰ تومن...
واقعا نمیدونم حرفاشون چقدر درسته
فقط میدونم که از رشته ی خودم راضی نیستم 🤦♀️اتاق عملم
من‌بودم میخوندم واسه دندون
پزشک عمومی هم بسته به زرنگی و ارتباطات خودت ، تو کلر درمانی میتونی ۷۰ هم ددبیاری، کار زیبایی کنی تا ۲۰۰ هم میره، ولی امکان درامد ۲۰ تومنی هم هست
ولی خب مسیر طولانی و فرسایشی ای هست
اره هدف اصلیم دندونه ولی خب اگه نشد احتمالا برم پزشکی.. از طرفی میترسم نتونم از پسش بربیام و توش بمونم راه پس و پیش نداشته باشم
صرفا خواستم بدونم ارزششو داره تو این سن یا نه همون اتاق عملو که میگن مهارتت بره بالا زرنگ باشی اد میشی و... ادامه بدم از طرفی ته دلم راضی نیست کلا به مسیری که توش افتادم😭😭
ببخشید واقعا من خیلی صحبت کردم چون کمتر کسی پیش میاد که حالمو درک کنه ... همه یا شروع میکنن به سرزنش یا حرف از تقدیر و اینجور چیزا هی میخوان متقاعد کنن که اتاق عمل خوبه و کنکور دوباره سخته و نمیتونی و...
فکر میکردم با گذر زمان بهتر شم و کنار بیام با این موضوع اما هربار که یادش میوفته یا با هر چیز مربوط کنکور داغش از اول برام تازه میشه من که تقصیری نداشتم که تو این خانواده به دنیا اومدم...
من درسم خیلی خوب بود و جزو نفرات اول کلاس بودم و مدرسه ی خوبی درس خوندم
همه ی دوستای صمیمیم پزشکی و دندون قبول شدن ولی من درگیر یسری مسائل خانوادگی شدم و پدر مادرم اختلافاتشون خیلی بالا گرفته بود داشتن جدا میشدن و من داغون شدم مشکلات شدید خانوادگیمون البته خیلی بیشتر بود ک نمیشه تایپ کرد چون کرونا بود و مدرسه نمیرفتم بیشتر تحت تاثیر جو خونه قرار گرفتم خلاصه که اوضاع روانیم افتضاااح بود واصلا درس نمیخوندم در اتاقو میبستم همش استرس داشتم مامان بابام بلایی سر هم بیارن تهشم اتاق عمل قبول شدم گفتم میرم یه سال میخونم حالم بهتر شه تو دانشگاه مرخصی میگیرم دوباره کنکور میدم ک از شانس گندم مصوبه عوض شد و دانشجو نمیتونه کنکور بده
منم موندم تو این مسیر... و سردرگم...اعتماد بنفس ارتباط با دوستای قدیمیمم ندارم...و احساس پوچی و بی عرضگی دارم ... نمیدونم واقعا چی میخوام ولی اینو مطمئنم پتانسیلم خیلی بیشتر از اتاق عمل بوده و هست...واقعا این حقم نبود هر شب دارم گریه میکنم من نتونستم حقمو از کنکور بگیرم و هنوز پروندش نیمه تموم مونده برام از طرفی دوستام و اطرافیان میگن کنار بیا همینم خوبه آرزوی خیلیاست ولی من بازم احساس پوچی و بی عرضگی بدی دارم حس میکنم تا اخر عمر هم نمیتونم باهاش کنار بیام هربار اسم کنکور و.. میاد حالم بد میشه و دلم میخواد بمیرم از پوچی
ببین اگه منظورت از اینکه نمیدونی از پسش برمیای یا نه، دوران دانشجوییه که اصلا به این موضوع فک نکن
هرکسی از سد کنکور بگذره از پس اونم برمیاد، تو ورودی ۱۶۰ نفره ی ما فقط ۵ ۶ نفر که سهمیه خیلی بالا داشتن از پسش برنیومدن اونم در حد یکی دو سال دیرتر فارغ التحصیل شدن
تو دوره دانشجوییم که اتفاقا دوران خیلی شیرینیه، پر از داستان و اتفاقای جالب، اتفاقا بالاترین میزان سفر و تفریج و دورهمی و بیرون رفتنو بچه های پزشکی دارن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
