هفته ای یبار گاهی بیشتر گاهی همون یبار
من پولش روهم دارم ولی شهرمون اصلاغذای خوب نداره فقط تومسافرت بیرون غذا می خوریم
بستنی میخورم ۳ .۴ روز یه بار از بیرون غذا اصلا نمیگیریم
دروغ چرا عاشق غذای بیرونم اما هر روز دستپخت من در جریانه
شاید شش ماهی یکبار غذای بیرون بگیرم
کافه مافه هم اصلا نمیریم
زیاد
هفته ای دوبار غذای بیرون امشبم شوهرم داره میگیره میاره
هفته ای سه بارم با پسرم کافه یا بستنی فروشی میریم،پسر کوچیکم رو میارم کلاس فوتبال بعد با بزرگه میریم کافه و بستنی و فروشی و...
خودت رو با کسی مقایسه نکن
اولویت های زندگی هر آدمی فرق داره
ای بابا منم عین تو با بابام خیلی مشکل داشتم تازه کار ما به کتک کاری هم میکشید سر همین مسائل و کلا از دست بابام شاکی بودم ولی از وقتی دوستم باباش مرده هر روز گریه می‌کنه باور کن خیلی سخته قدر باباتو بدون منم دیگ سر به سرش نمی‌ذارم باهاش دعوا نمیکنم ببین قبلا کلا بهم پولی نمی‌داد اگرم میداددمنت میذاشت ولی از وقتی دیگ باهاش مهربون شدم خودش مبلغ قابل توجهی زد به حسابم
و یک نکته دیگ هم اینک باور کن بابا هرچقدر بد البته به جز اونایی ک روانی واقعی هستن و تجاوز میکنن و ...
بابای نرمال منظورمه هرچقدرم بد باشه خیلی از پسر غریبه بهتر هیچ مردی جز بابامون دلش به حال ما نسوخته حتی شوهر ادم
به جز بستنی
بقیش مثل خودت بود کافه هم در سال چند بار میرم
دیوونه ام مگه یه قهوه بخورم ۳۰۰ ت بخاطر پولش نمیرم متوجه ای؟؟ خدارو هم شکر میکنم بابامم سلامت باشن زحمت میکشن، اینها نیازهای کاذبه که در جامعه در حال رشده اونم با سرعت زیاد شما عاقل باش دوست من
فک میکنی بابای من حتی منو از خونه انداخت بیرون یکبار ولی دوستمون دارن مطمئن باش
و اینک من فکر میکردم بقیه باهام خوب رفتار خواهند کرد و خانوادم بدن الان فهمیدم هیچکس خانوادم نمیشه درسته کم کاری کردن عصبانی شدن کتک زدن حرف زشت زدن ولی باور کن یجایی گیر کنی فقط خانواده به داد آدم میرسه هیچکس دلش نمیسوزه
