راستش من سال دوازدهم خیلی فشار روحی و جسمی داشتم، بجز کشیدم، زحمت و بی خوابی کشیدم ، مردم و دارم سعی می کنم زنده بشم ( داستانش زیاده تو تاپیک های قبلم گفتم )
الان که رتبه ها اومده فک و فامیل هم که ول نمیکنن 😂
من با ی رتبه پرت نشستم به گوشه خیره میشم، میدونی چرا؟ چون مامانم امید داره که نه من با این رتبه پزشکی میارم ( رتبه ای ک لب مرز بوده اصلا واسه مجاز شدن)😂😂😂😂
از اونور هم رفیقم یا بهتر بگم رفیق های صمیمیم که از قضا سهمیه 5 درصد، جانبازی 25 ، هیئت علمی و... دارن
با اینکه درصد و نمرات من به مراتب بهتر بوده و خودشون هم قبول دارن، رتبه اشون چندین هزار تا ( خیلیی خیلیی) از من کمتر و بهتره
ناراحت بودم، زور زدم گریه کنم بغض نمونه اما اشکم هم نیومد و الان یک پشت کنکوری هستم که شروع نکرده هنوز 😂
واسه دوستام هم ناراحت نیستم و حسودی نمی کنم بلکه خیلیی خوشحالم، خیلی بهشون انگیزه دادم و گفتم خدا بزرگه نا امید نباشین، ان شالله همین امسال به هدفتون برسید و... ( امیدوارم واقعا برسن چون افتخارش واسه منم هست)😍
چه میشه کرد دیگه 🥲
