تاپیک قبلیتو خوندم با حرفات موافقم و افکار خودمم مث توعه همش خونه داری بچه داری ،واقعا بقول شما حس رکود بهم دس داده،من عاشق شدم وگرنه ازدواج نمیکردم از ازدواجم هم پشیمون نیستم ولی واقعا حس خوبی ندارم این افکار هی تو ذهنم میچرخه و اذیتم
همسر من کارشناس کنترل کیفیت قطعات یکی از خودرو سازی است
خب معمولا کارش جوریه که دائم سر پاست
و سه روز در هفته هم بعد شرکت میره باشگاه ، مربی جودوه
کلا شستن سرویس بهداشتی و حمام ، جاروبرقی و خرید خونه ، تمیز کردن پاگرد و باکن و رسیدگی به گلدونا و شستن ظرفای مهمونی با همسرمه
الآن که باردارم بیشتر هم کار می کنه
شما موقع ازدواج معیارهاتو و توقع هاتو بگو و بیان کن که میخوای قانونی ثبتش کنی اگه کسی قبول کرد که مبارکه اگه نکرد هم بشین تا بعدی بیاد انشالله که قبول میکنه ،این که دیگه داستان نداره
من تحت فشار نیستم خداروشکر. و بله کارهای خونه رو تقسیم کردیم
آشپزی و مرتب کردن اتاق خوابمون با من هست و بقیه کارها (شستن لباسها و ظرفها و جمع کردنشون و مرتب کردن و گردگیری و جارو کردن و شستن حمام دستشویی و…) با همسرم
مرسی عزیزم
انقد دور و برم پ از ازدواج و مرد سمی هست که کلا نا امید شدم، یا دخترایی که هنوز دانشگاه هم نرفتن شوهر میکنن بعد میبینم دخترای چه شاداب و پر انرژی و پر استعداد تنها دغدغه شون اینه که شام چی بپزن یا بچه رو حموم کنن یا برن خرید خونه ، خب آدم دلش میگیره، تازه دختره هنوز ۲۳ سالش هم نشده، خب چرا باید آدم با خودش همچین کنه
کلا توقع مردا بالا میره
من اصلا اطرافم ازدواج سالم ندیدم، اکثرا زن قربانی میشه تو ازدواج، خب یبار نگاه زندگی نمیکنن ببینن زندگی فقط خونه داری و بچه بزرگ کردن نیست؟ یعنی واقعا حسرت نمیخورن که نمیتونن علاقشونو دنبال کنن؟
