تصمیم به جدایی گرفتم مطلقه داریم اینجا😶اگه بچه دارید یا ندارید ممنون میشم بیاید اینجا

خب خداروشکر گویا کسی جدا نشده💙

از چه نظر اشتباهه

فقط یکسال.شیش سالشه.بعدشم چجور خرجشونو. بدم

میگی دلم برا اونا تنگ بشه ینی؟

الان من امیدی ب موندن ندارم خب

شوهرم هیچ حضوری تو زندگیم نداره.هفت ساله خودم زندگیمونو. سر پا نگه داشتم.تو مریضی تو خوشی ناخوشی.تا ۳نصفه شب خونه نمیاد.میگیرع میخوابه تا ۲بعداز ظهر بیدار میشه سریع یچی میخوره میره.در عوضش پولم بخوای نداره.اوردتم تو شهر غریب.نیم ساعت تا شهرم فاصله اس ولی سال سه بار اونم با دعوا نصف روز میبره و برمیگردونم.اجازه بیرون رفتنم نداشتم یکی دوساله تازه بدست اوردم.نمیذاره خواهرمو ببینم.خیلی حسرتا موند ب دلم نذاشت درس بخونم گفتم کمبودامو تو. هنرم خلاصه کنم اکسسوری میساختم تا دوتا فروختم تو دعوا سوری گفت حق نداری و تمام..خب من حالم ازش بهم میخوره 

حتی خانوادشم یک دلیل برای موندنم نتونستن پیدا کنن.هیچ حضوری نداری هیچ بخاری نداره..حتی پولم صفر..تنها دلیل موندنم بچه هامن.حتی توی یکسال شاید دوبار جمعه ها باهامون بیاد بیرون اونم چون همه خانواده هستن مجبوره بیاد.. هیچوقت تو مریضی کنارم نبوده.. همیشه خودش چوب لای چرخ خوشحالیام کرده.خودش گفت درس بخون ولی تا دید تونستم. با بچه درس بخونم. سر اولین جلسه امتحان بلبشو ب راه انداخت درس تعطیل سر بیرون رفتنم سر خواهرم سر هرچیزی.حتی کاری ب کارشمندارم سرمو با یه هنری گرم کردم خودش موافقت کرد تا دید بعله کارم بالاخواه زیاد داره و مشتری هست زد زیر کاسه کوزه ام.خب ب چ امیدی بمونم

تو ذهنم میگم میرم ی انلاین شاپ میزنم از خونه کارمو هدایت میکنم خونمم میبرم کنار دست بابام یا حتی طبقه بالا بابام اینا بشینم...همه اطرافیانم در تعجبن چجور دوام اوردم بخدا

کلی با خانوادم دعوا داشتم ک من برگردم میخوام کار کنم درس بخونم چمیدونم از این مسخره بازی هایی ک درمیارن بعضیا مطلقه اخه نباید اینو بپوشه اونو. بخوره اینو ... ازینا بدم میاد اونام گفتن نه ما تا اخر پشتتیم.ولی افسوسم از بچه هاست.من خودم بچه طلاقم.مامانم تا الان تو حسرت دیدن ما مونده.میترسم همین ب سر بچه هام بیاد.اگه بهش بگن چمیدونم خراب بود ال بود ولتون کرد و رفت چیکار کنم اخه.شهر خودم یساعت با اینجایی ک هستم فاصله داری چجور بیام سر بزنم هی