موضول اول در حیرتم از این وضع پارتنر و همسر

عزیزمم خب وقتی دو نفر پارتنر هم دیگه هستن بعد ی مدت سعی در شناخت هم میکنن بعد از مدتی همدیگر و به خانواده ها معرفی میکننن 

آخر همش فقط اعصاب همجنسای ما خراب میشه

جامعه، اجتماع و.‌‌..

صد در صد نمیشه ک همون اول خانواده رو درگیر کرد شاید طرفین رابطه به اصطلاح چفت یا جفت روحی هم نبودن

نه درست نیست 

نمیشه برای همه ی نسخه پیچید 

خب توی خواستگاری و ازدواج سنتی هم 

پسر و دختر ی مدت زیر نظر خانواده با هم آشنا میشن خب اون موقع هم ممکنه حس وابستگی و دلبستگی ایجاد بشه و جلوی تصمیم درست گرفتن و بگیره 

آدم وقتی میخوان باهم وارد رابطه بشن مطمئن باش به دل هم نشستن . بعد مدتی هم ک باهم وارد رابطه شدن سعی در شناخته هم میکننن اگ طبق معیار و سلیقه هم بودن و به همدیگه از هر نظر ثابت شدن علاقه و به دل نشستن زیاد میشه ک اگ برعکس این مورد پیش اومد طرف از چشم آدم میوفته و خب از دل برود هر آنکه از دید برفت 

در کل ازدواج آگاهانه و با شناخت کافی خیلیییی ریسکش از ازدواج سنتی ک خانواده ها واسه طرفین لقمه میگیرین کمتره!!!

بنظرتون کسی ک هنوز به شناخت کافی از خودش نرسیده و نمیتونه خودش تصمیم درست بگیره راجب یکی از مهمترین مسائل زندگیش ک انتخاب شریک هست، میتونه مسئولیت زندگی مشترک و بپذیره؟! 

نظر خانواده خیلییییی مهمه ولی دیگه قرار نشد خانواده انتخاب کنه واسه آدم.

عزیزم چه بخوایم چه نخوایم این وابستگیه بوجود میاد ربطی به نحوه آشنایی طرفین نداره . 

حرف بزرگتر رو آدم در نظر میگیره هاااا ولی همیشه هم حرف بزرگتر ها درست و به صلاح آدم نیست 

هر بزرگتری هم بزرگتری بلد نیست

جسارتا شما چندسالتونه؟

زهی خیال باطل 

شما اینجوری فکر کن هر طور راحتی .

اگ شما اینجوری هستی دلیل نمیشه ک بقیه هم مثل شما باشن