دیروز ب طور کلی نظرم راجب شوهرم عوض شد

کند تایپ نمیکنم سایت دیر میزاره همشو یجا فرستادم یه ربعه

من خیلی کوتاه اومدم بخاطر شوهرم خیلی از خودم گذشتم وارد زندگی ای شدم ک پشتوانه ای توش ندارم اگر شوهرم مند نخاد بدون دوزار میندازتم بیرون ولی فکر میکردم باهمه دنیا فرق داره من همین یبار شرایط سحتی برام پبش اومد مقصر اینکه مادرم مریضه من نیستم خودش میدونست از اول جز من گسیو ندارن خودش خواست بیاد تنها کاریم ک کرد منو با ماشین خودم رسوند خونه بابام قبلا سر خانواده خودش دعوامون شد منو تو ماشین تنها گذاشت شب رفت من عینک نداشتم نمیتونسم برم جلوتر حتی چشام نمیدید چنان ضربه عصبی ب من وارد شد و حس بیکسی کردم ک تو زندگیم اینقدر حس حقارت نداشتم

دختر بچه چیه من خودم داشتم اسنپ میگرفتم برم  اون یهو فاز نول قاطی کرد من اون لحظه وقتی فوت شده اون بابام داره دق میکنه روان سالمی ندارم که بجز شوهرمم اونروز کیو داشتم؟

سایت اینقدر پیامامو نمیزاره ک من نمیفهمم خودم چی ب چیه

یبار ی شرایطی برا من پیش اومده من تو سختی این مرد کنارم نباشه کی میخاد باشه؟ مثلا مرده من زنم یه حسی باید ب من بده ک پشتمه نه اینکه اینطوری قاطی کنه من خودم مقصر میستم ک مامانم اینطوریه 

بچها ببخشید من همه چیرو نوشتم ولی سایت پیامامو ارسال نکرد ببخشید اگ رفت رو عصابتون 

من دعوا نکردم اون دعوا میکرد بقیه رو نوشتم سابت نذاشته دیر میفرسته من عمبشه تو هر شرایطی کمک اینا بودم یبار اینطوری شد میدونم در شرایط عادی ادم میگه حق داره ولی تو شرایطی ک من روانم بهم ریختس انتظار دارم یکیو داشته باشم

این یبار بوده عزیزم شوهرم خیلی بیشتر از این یبار از من توقع درک کردن داشته و من درک کردم ب بیشعوری من نیست ب اینکه من تو این شرایط وسط مامانم و این و بابام دارم له میشم من چکار کنم؟ روانم اونموقع بهم ریخته بود اسنقدر تو سالهی گذشته منو زجر داده ک اصلا یادم نمیاد دیگه بخام تعریفشون کنم 

دیگه گذشتو عموم فوت شد برا مراسمشم باز من باید میموندم خونه پیش مامانم و بابام و شوهرم رفتن بهش گفنم نمیحای نیا گف نه میرم و ... رفتو برگشت گفنم شب بمونیم پیش بابام؟ تنهان گفت من نمیمونم میخای خودت بمونی بمون من حوصله ندارم خسته مبشم بمونم چکار کنم گفتم باشه و رفتیم خونمون