پدرم فوت شده برادرمم مجرده اما صبح تا شب سر کاره خونش قدیمیه دلش نمیخواد اونجا بمونه همه اش ایراد میگیره چند بار تا حالا بهم گفته اونیکی اتاقتونو بذارید من بیام اونجا زندگی کنم با برادرمم آبش تو یه جوب نمیره ما هم خودمون مستاجریم انقدر یکبار اصرار کرد به شوهرم گفتم نظرت چیه اگر مامانم بخواد بیاد باهامون زندگی کنه قبول نکرد گفت من میخوام زندگی مستقل خودمو داشته باشم از این کارا خوشم نمیاد حقم داره ولی باز مامانم نامحسوس رو مخ من میره میگه همه اش تنهام (درصورتیکه من یکی دو روز درمیون بعضی وقتا هر روز بهش سر میزنم) یا سر کار داداشم به خونه ما نزدیکه میگه شما دو تا که پیش همید من اینجا تنها موندم درصورتیکه من داداشمو فقط خونه مامانم اینا میبینم خونه ما نمیاد یا همه اش میگه فلانی برای مامانش خونه پیدا کرده شیک و امروزیه(آخه پولم نداره بخواد خونه اجاره کنه ما هم وسعمون نمیرسه میگم که خودمونم مستاجریم) کلا خیلی توقع داره از من گاهی از شکایتاش واقعا خسته میشم از اینکه کاری هم از دستم بر نمیاد گریه ام میگیره واقعا ناشکره تو خونه خودش نشسته اجاره ای هیچیم نمیخواد بده واقعا نمیدونم چشه چرا اینقدر بیقراری میکنه
چندسالشه
همینا رو بهش بگو
مادره میفمه
خونه پدری شما سهم داری؟
پدرت چن وقته فوت شده؟؟؟
خب شما برین خونه مامانت زندگی کنید عوضش اجاره هم ندین نمیشه؟
خب خونه قدیمیو بفروشن اپاتمان بخرن
خونه خودشو بدین اجاره یه جابهتربراش اجاره کنید
حالا که مرد بودی حتما خورده میگرفتم که باید با شما زندگی کنه ولی چون خانم هستی فقط میتونم بگم خدا بهت صبر بده
بهانه صاحبخونه رو بگیر. بگو صاحبخونه اجازه نمیده. به نظرم خونه خودتون رو رهن بدید، یه خونه نزدیک خودتون براشون اجاره کنید. البته اگه سال‌های بعدم میخواید توی همین محل زندگی کنید.
شوهرت حق داره.
فک کن مادرشوهرت میخواست بیاد تو اتاق کنارت زندگی کنه
یرا جفتتون سخته
نمیدونم چرا مادرت همچین پیشنهادی دارده.
خونه پدریت رو بفروشه
بیاد نزدیک شما بخره ک احساس تنهایی نکنه
نمیسه خونشو بفروشی نزدیک خودتون براش بخری
از پدر و مادر سربار بدم میاد
محل نزار
حق با شوهرته چون منم دوس ندارم حتی مادر خودم بیاد با ما زندگی کنه در هر صورت خانومای زیادی هستن‌که شرایطشون‌مثل مادر شماست و تنها زندگی‌میکنن اگه‌امکانش‌هست میتونن ازدواج کنن تنها نباشن
