خانوما فکر کنید منم جای دخترتون، خیلی به کمک نیاز دارم، من خیلی افکار منفی و بد دارم، توی هر فعالیتی حس میکنم نمیتونم انجامش بدم و قراره همه چیزو خراب کنم، قراره شکست بخورم، یه صدایی میگه تلاش نکن، تو آدمش نیستی، تو به اندازه کافی خوب نیستی... افسردگی گرفتم بخدا، هیج امیدی به آینده ندارم، حس میکنم باختم زندگیو، دلم برای مامان بابام میسوزه... همه چیو برام فراهم کردن... اما من سر این افکار و افسردگی نمیتونم درس بخونم، نمیتونم تلاش کنم. بچها خرداد ماه من همه نهایی هامو شب امتحانی رفتم، حتی بعضی امتحانامو نصف کتاب مونده بود ولی رفتم تهش معدل کتبیم شد ۱۸.۵ ، فکر اینکه اگر تلاش میکردم چی میشد...بچها میترسم خودم باعث پسرفت خودم بشم... میترسم همه این افکار منو بزنن زمین. راهنماییم کنید، چطور به این افکار غلبه کنم و به زندگی برگردم و بشینم درس بخونم، ۱۸ سالمه، بخدا افسردگی توی این سن که آدم باید برای آینده اش تلاش کمه خیلی بده. هیچ کاری نمیتونم کنم، بخاطر دل مامانم باهام صحبت کنید:)
خانما اگ تجربه ای دارین تاپیک اخرم ببینین😭
با اجازه استارتر
بیایید تاپیک اخرمم
مربوط به حضرت فاطمه
برو روانپزشک
مطمعنم انقدر حالت خوب میشه که میگی کاش زودتر میرفتم
چون اطرافیانم و دیدم ک میگم
بیخیال ، این همه استرس واسه کنکور چه خبرههههه .
من خودمم کنکوریم ولی امسال ثبت نام نمیکنم .
۱۹ سالمه
منم کم و بیش همینم نمیدونم چی کار کنم ، میخوام برم دنبال علاقم ولی علاقه ای ندارم ...مجبوری نشستم پای کنکور
بخون ک ببخشید مثل سگ پشیمون میشی اگه نخونی خفت و خاری بکشی تحقیر
ببین یه طوری میتونم درکت کنم که نگوو
من همه ش استرسشو دارم بخاطر خانوادم بخاطر خانوادم
ولی منم نمیتونم بخونم نمیتونم شروع کنم پیوستگیمو حفظ کنم
ولی چاره چیه باید ادامه داد
استمرار افکار منفی مواقع درس خوندن خیلی می
اد سراغ آدم واقعا منم با این مشکل دارم
دختر گل
دو تا حالت بیشتر نداره
یا میشه یا نمیشه
یا این رشته میشه یا یه رشته دیگه
یا این شهر میشه یا شهر دیگه
یا این دانشگاه یا دانشگاه دیگه
یا روزانه یا شبانه
با این همه رشته جدید و با سوابق هم که اومده دیگه نمیشه واقعا معنا نداره ، بحث سر چی شدنه
حالا تو هر چه قدر بیشتر بخونی بیشتر تلاش کنی بیشتر دووم بیاری این شدنه برات بهتر میشه، با افتخار تر میشه
کنکور در واقع یه پروسه هست ، یه آزمون خالی نیست ، هر کسی که بتونه تا تهش دووم بیاره برنده میشه، یه نگا به اطرافت بنداز چه قدر آدم متفاوت داریم با سطح سواد و رشته های متفاوت .... ببین چندتاشون راجع به کنور حرف می زنند؟ هیچ کدوم ، خلاصه هر کدوم کنار اومدن و یه کاری دارن می کنند چند سال دیگه حتی این نگرانی هات رو یادتم نمیاد
پس سعی کن اون وسواس فکریت رو کنار بذاری و شروع کنی
باید دوپامین ترشح کنی
بهترین راهش اینه ورزش و فعالیت بدنی و فکر به اینکه اگه از پسش بربیام چی منتظرمه
اگه بتونی
اگ قبول شی
اگ بشی همون ک باعث افتخار مادر پدرته!!!
بابا ایشون اختلال عجیب غریبی نداره بره روانپزشک.
هی تو این سایت تقی ب توقی میخوره همه میگن برو روانپزشک
روانپزشک رفتن الکی نیس. دارو به بعضیا می‌سازه، بعضیا نه.
مشکل ایشون ناآروم بودن ذهنشه و کمالگرایی و ترس از شکست. با کمک یک روانشناس بهتر میتونه به راه حل برسه قطعاً!
