نمیدونم چرابهم شک کرده چندماعه خسته شدم ازنگاهاش ازرفتارش ازسوالاش من بدون اجازه ازخونه بیرون نمیرم دوستی هم ندارم اهل فضای مجازی هم نیستم یعنی نرم افزاری توگوشیم ندارم غیرخانواده خودمو خودش باکسی رفت وآمدندارم کلا اکثراخونه تنهام بچه هم ندارم ۱۲سال ازدواج کردم الان اینجوری شده زندگیم عالی بود رفتارش باهام اعتمادش بهم زندگیم همه چیزش اوکی یعنی چیزی کم نداشتم عشق وعلاقمو زبان زد بود حال دلم بده به هیچ کس نمیتونم بگم روم نمیشه اصلا زندگیم سرد شده دوسش دارم دوسمم داره ولی افکارتوسرش داره همه چیزو نابود میکنه
بهم میگه دست خودم نیس میدونم پاکی کاری نمیکنی ولی هی میگم الان توخونه چیکار میکنه یک چیزا میگه مغزم سوت میکشه
بهش دلداری بده بیشتر محبت کن مطمئنش کن خیلی دوسش داری همینا ب ذهنم رسید
چرا بچه نداری!؟
در آرامش صحبت کنید
وای چقد بد از اول اینطوری نبود؟
شاید یه داستانی شنیده ذهنش رو بهم ریخته
مثل ما که داستان خیانت میخونیم اینجا خل میشیم
باهاش صحبت کن به روانشناس مراجعه کنه
مطمئنن خودش داره کارایی میکنه
شاید خودش .....
چی میگه؟
ببین بد دلی و پارانویید و این چیزا، یه روزه به وجود نمیاد
شاید یکم ترسیده باشه
شایدم چشم خوردید سوره واقعه رو تو خوته پخش کن
هر روز قران تو خونه پخش کن
حمد و چهار قول رو بخون به صورتت بکش
صدقه بده
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
