من ۱۲ سال و ۷ ماهمه یعنی کلاس هفتمم ولی نیمه دومی یه برادر بزرگتر دارم ۱۹ سالشه داداشم از خودش عکس بچگی هاش و داره منظورم ۸ ماهه ۶ ماهه یا ۱ یا ۲ ۳ ۴ ۵ سالگیش اینا رو داره ولی من مامانم می گفت بچه اولم بود میرفتم عکس میگرفتم تو بچه دوم بودی بابات اعتیاد پیدا کرد به تو که رسید وضعمون بد بود نشد عکس بگیرم خیلی گریه کردم آخه یه دختر دهه نودی عکس از بچگی هاش و نداشته باشه از ۶ ۷ سالگی هم فقط ۴ دونه عکس دارم و دیگه هیچچچچچ همیم الان از کمبود توجه رنج میبرم پدر بیکار یا سرکار مادر سرکار داداشم همش با رفیقاش تو خونه تنهای تنها، تنهایی، بدون غذای به موقع یعنی من ساعت ۵ عصر ناهار میخورم ۱۲ شبم شام تایم کاریه مامانمه،افسردگی گرفتم از فکر خوابم نمیبره از کلاس ۴ ام به بعد مامانم دیگه تو درسام کمکم نکرد واقعا حرف زیاده بزنم ولی خب با متن نمیشه به هر حال میگم خوشبحال داداشم اون موقع ها وضع بهتر بود تا قبل اعتیاد پدرم مامانم مث همه خانومای خانه دار خونه بود و پیش داداشم حداقل بچگیش خوب بوده هرچند الان از اینکه پشتیبانی نداره منظورم پدرمه رنج برد و میبره ولی حداقل بچگی کرد....بگذریم😪
عزیز دلم :(💔
خودت پشت خودت باش ☹️💔
زندگیتان تاحدودی شبیه به زندگی منه.امامن سره کارنمیرم ودرخدمت دوتابچه هاموهستم ولی حرفم راگوش نمیدن وفکرمیکنن مادریعنی نوکر
آره تا همین الان همین طور بوده خودم درسام و خوندم در کنارش کارای خونه روهم کردم ظرف شستم لباس شستم اونم با لباسشوی دوقلو توی حیاط یا پتو شستم خونه جارو گردگیری شده غذام درست کردم احساس کلفتی میکنم خب آخه چاره ای ندارم مستقلم از ساعت ۱۲ که از مدرسه میام خونه تا ۱۲ شب تنهام....خبب آرزومه یبار شده مامانم بخاطر نمره ی خوبی که گرفتم تشویشم می‌کرد... خب مامانمم حق پدرم معتاد اونم انگار یه زن بی شوهر که ۲ تا بچش و خودش بزرگ کرد وقتش نبود ناراحت بود و حوصله نداشت ولی من سوختم🥲
از خود تعریف نباشه درسم خیلییی خوبه واقعا از هرلحاظ چه ورزشی چه هنری چه کار و فناوری چه درسی ولی یبارم تشویق نشدم هییی..))
