من از عشق سابقم و تقریبا تنها کسی که واقعا دوستش داشتم متنفر شدم. من رو پس زد بخاطر رویاها و آرزوهای که داشت و من رو مانع میدید. اونم بهم علاقه داشت اما مثلا به جای احساس با عقلش تصمیم گرفت. من اون رو تقصیرکار نمیدونم اما از خودم دلگیرم که چرا دل به یه آدم اینطوری دادم.
... اما چیزی که آزارم میده حس تنفری هست که دارم من سعی کردم ببخشم ولی ته ته دلم همش دوست دارم تو زندگیش شکست بخوره و به آرزوهاش نرسه. همیشه سعی کردم آدم خوبی باشم و خیرخواه دیگران اما اینکه اینجوری بدخواه یک نفر هستم بدجور آزارم میده.
