حرفای شماهمه درست
منم معتقدم که آدم نبایدبخاطرحرف یه عده آدم بی ارزش خودشوناراحت کنه یانبایدتوقع داشته باشه
ولی این حرفاتاوقتی کارسازه که همسرخودآدم توقع نداشته باشه
چطورمن نبایدازپدرهمسرم توقع داشته باشم حتی به زبونش نبایدبیارم چون اوناوانمودمیکنن که ندارن درحالیکه دارن ولی همسرساده ی خیلی ببخشیداحمق من تواوج نداری ازحق منی که واجب النفقشم بزنه بده به باباش
یامثلاوقتی توهین به من میشه آقاناراحته که من هیچی نمیگم چون احترام پدرم واجبه ولی توهم حق نداری بگی
ازین مثالازیاددارم
بنظرمن مشکل اصلی تواین دعواهای قوم شوهری خودآقای همسرمقصره
آفرین واقعا سخته ولی بخاطر خودمون باید عملیشون کنیم مثل خانواده پدری من خ زبونشون تلخه
حتی الان بعد ۳۵ سال به مامانم تیکه میندازن مامانم کلی ناراحتی اعصاب گرفته هرچی میگم یه درت گوش باشه یکی دروازه گوش نمیده
واااای من اینو با جونم حس کردم وقتی از شیطونیای شوهرم واسم گفتن با جزییات کامل ،دنیا دور سرم چرخیدخیلی ناراحت شدم اخه این چیزا گفتن نداره مخصوصا من ک تازه نامزد کرده بودم زنگ زدم ب استادم ک دکتر روانشناسه ی جمله گفت ارومم کرد گفت عزیزم اگه مادرشوهر و خواهر شوهر خیلی خوب بودن اسمشون تو تاریخ ثبت نمیشد (البته همه اینطور نیستن )
عزیزای دلم.درمورد ارتباط با همسر هم خوبه ی تاپیک بزنیم تا تجربه هامونو بگیم.چون خیلی از مشکلات از کج فهمی همسر ایجاد میشه
من معتقدم تمام مردها رو میشه به راه اورد و باهاشون سازگار شد.جز دو دسته.معتادان شدید و بیماران روانی شدید.
همونطور ک قبلا گفتم منم فراز و نشیب های وحشتناکی داشتم.حتا تلاششون برای جدایی ما ک متاسفانه داشت ب نتیجه هم میرسید،چون اجازه گفتگو من و پسرشون رو نمیدادن.اون وقتا هم ک تلفن همراه و اینا نبود.میفرستادنش خونه فامیلی ک تل نداشته باشه ک نتونم حرف بزنم.
با دروغ های وحشتناک از من و خانوادم پرش کرده بودن و موقعیت گفتگو رو از بین برده بودن.خانواده ها هم سنتی بودن و امکان اینکه بلند شی بری پیشش کم بود....
بهرحال
اینو گفتم بدونین نفسم از جای گرم درنمیاد .منم زخم خوردم.منم خرید و جشن و اینا نداشتم.منم سرویس طلا نداشتم.ی جشن عروسی مختصرو هم پدرم گرفتتو زندگیش فقر و نداری رو با گوشت و خونم حس کردم.از خونه پدری ک حواسش خیلی بما بود رفتم وسط فقر و دو ب هم زنی و ....
منم مث خیلی از شماهاکشیدم و درکتون میکنم.
اما همه رو ریختم دور و فراموش کردم.تمرین کردم در لحظه زندگی کنم
ی چیز دیگه بگم؟
تو سختی ها نفرین نکنیم.نفرین تاثیر بدی داره.من سعی کردم حتا ب خدا هم واگذار نکنم.من میبخشم.سخته ولی انقد تمرین کردم ک هر آزارشون نهایتا بیش از دو سه ساعت تو دهنم نمیمونه.زود میریزمشون بیرون.
اما.....
خانما تک تک بلاهایی ک سرم آوردن سرشون امد.بد جور سرشون اومد.هرچند دلم نمیخواست اینطور بشه ولی قانون دنیاس.نمیخوام بگم اثر دل سوختن های من بود.نه.فقط میگم چیزهایی ک منو آزار داد و اونا باعثش بودن براشون اتفاق افتاد،اما نه جوانی من برگشت نه دلم خنک شد.نفرین نکردم ولی مشکلاتشون من رو هم ناراحت کرد.هرچند از اطرافیان خودشون شنیدم ک حتما اه عروس بوده.ولی من حلال کرده بودم.همون سال ها
استاتر عزیز
شما چند سالتونه؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
37 ثانیه پیش
39 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
