سرزنش و مقایسه میشم هزار تا مشکل و بی پولی و افسردگی کوفت و زهرمار دارم سعی میکنم درس بخونم از اون طرف همه بچه های فامیل و همسایه پزشکی و فرهنگیان و رشته های خوب قبول میشن بعضیاشون سهمیه دارن از شانس من باید حتما خبرش برسه به پدر و مادر من که اینام مث زندانبان جهنم بیفتن به جون من یسره میگن همه یه گوهی شدن فقط تو پشت کنکور موندی من کلا اولین ساله پشت کنکورم بخاطر مشکلاتی که بود نتونستم بخونم دیگه اعصابمو از دست دادم همش به خودکشی فکر میکنم
ول کن باباا
یکی زود میره دانشگاه ولی نمیتونه ادم موفقی بشه
یکی دیر ولی ادم موفقی میشع
یکی زود ازدواج میکنه بچه دار نمیشه
یکی دیر ازدواج میکنه بچه دار میشه
یا یکی ازدواج میکنه توو سن ۴۰ و تصمیم ب بچه داری نداره یکی توو ۴۰ سالگی با دوتا بچه جدا میشه
یکی کارشو توو ۳۰ سالگی شروع میکنه موفق میشه
یکی کارشو توو ۲۰ سالگی ولی هزارتا ازمونو خطارو رد میکنه دهنش سرویس میشه تا موفق بشه
خلاصه تو فقط زندگیتو با خودت باید مقایسه کنی
چون هیچ کس شرایطش با شرایط تو یکسان نیست
جا خودکشی فقط از ذهنت بنداز بیرون ک حتما باید مثل اونا بشی
یا اونا رفتن تو جا موندی بیخیال مردپ بشی خودتو تازه پیدا میکنی
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
