سلام.من سه ساله ازدواج کردم بایه فردغریبه .وقتی اومدن خاستگاری مامانم ازهمه بیشترشادشدوبدون هیچ فکرووقتی ج مثبت وداد.شوهرم آدم خوبیه اخلاقش خیلی عالیست ولی فامیلاشون اصلامناسب نیستن وازقدیم یعنی پدربزرگش وایناادم خوبی نبودن.سه سال هم نامزد موندم.خانواده شوهرم خیلی ادمای کم تحصیل وبافکرای قدیمی هستن ولی خداییش شوهرم اصلابرام کم نمیزاره وبهم خیلی توجه میکنه.ولی فامیلام پدری ومادرم مخصوصا خودمادرم مدام افرادبدخانواده اینارومثل میزنن ومیخندن طوری که واقعا اززندگیم زده میشم میشه گفت همه اعضای فامیلمون درحالی که مجردبودم حتی باوجودپسرمجردفراوان یکیش ازمن خاستگاری نکردباوجودقیافه اخلاق وتحصیل.دوست ندارم برم پیش خانوادم ولی چون تنهاوبچه دارنمیشم مجبورامیرم .ازطرفی پیش خانواده شوهرم مخصوصامادرش اذیت میشم .گاهاخیلی افسرده وسرداززندگیم میشم لطفابعنوان یک خواهروبزرگترمنوکوچک خودتون بدونین ونظراهای کمک کننده ای برایم بنویسین .ممنون ازتوجهتون
درضمن به مادرم گفتم چرااگه نمیپسندی زودترراضی شدی گفت چون تورابردن وراحت شدیم
دیگه این مدلیشو ندیده بودم خب بی سوادی اونجا الان چه مشکلی برای شما ایجاد کرده خب زمان قدیم خیلیا درس نخوندن شما زندگیتو بکن مهم اینه با همسرت دلت شاد هست و خداروشکر کن همسر خوبی داری
مهم شوهرت وخودتی .اگرشوهرت خوبه همون کافیه .یه مدت بگذره دوطرف عادی میشه براشون .سعی کن باهردوطرف کم رفت وامدکنید ولی احترامشونونگه دارید
دهن مردم که نمیشه بست هرکاری کنی ی حرفی توش هست من خودمم ازدواج کردم تو عقدم پشت سرم حرف میزدن بعدشم که جداشدم دوباره ی حرفای دیگه
نباید به حرف دیگران زندگی کرد. وقتی همسرتو دوست داری، حرمت خودشو خانوادشو حفظ کن. وقتی ازشون بدگویی میکنن تو خوبیاشونو بگو. اگر نتونستی از جمع بیا بیرون. باید یاد بگیرن که اون همسر توئه و نباید جلوی تو ازشون بدگویی بشه
قضاوت خیلی سخته اگه همه رو راست گفته باشی قید خونوادتو بزن فکر کن رفتی راه دور یا خارج
اگه میتونی برو کلاسای مختلف
وقتی خانما بچه هاشونو میارن پارک برو کم کم باهاشون دوست میشی
برو بیرون نون بخر سبزی بخر خیاطی کن
نمیتونم قیدخانوادموبزنم چون بشدت وابسته بهشون.تویه کوچه ایم اصلانمیشه بعدمن توخانواده شوهرانچنان صمیمی نیستم یعنی بامن میونه خوبی ندارن اعتقاددارن غریبه همیشه غریبه هست فقط همخونی پسندن .خانوادم تنهاارامش من هستن
