من چندین سال پیش جداشدم . بعدشم خاستگارداشتم اما پدرم نذاش. پشتوانم شد گفت عجولانه تصمیم نگیر نترس از تنهایی اول برای خودت زندگی بساز. نزدیک ۱۵سالی میگذره، الان هم کارخوب دارم هم ماشین خریدم و هم یه تیکه زمین کوچیک اطراف شهر.
بنظرم یه چندسال فقط و فقط بخودت و به ساختن آیندت برس همین و بس. اونوقت خودت متوجه میشی ک چقدر دیدت به زندگی و ازدواج و آدما تغییرمیکنه و عاقلانه و منطقی تصمیم میگیری. اونموقع میبینی این دیگرانن ک میترسن تو روازدس بدن.