یازده ساله ازدواج کردم و باوهرم هشت سال اختلاف سنی داریم،تو یکی دوسال اخیر فهمیدم چقدر دنیاهامون فرق دارن
اون همش تو خودشه،خیلی اهل شوق و شور نیستمن اما آدم بیرون رفتن و شلوغی ام
بی حوصله و سرده،دوروزم باهاش حرف نزنم اصلا نمیگه چرا تو خودتی...
خیلی به نداشته های زندگیم فکر می کنم،صبح که بیدار میشم میگم خدا دوباره عذابام شذوع شد
چه تفاهمی
ولی من اصن برام‌مهم نیست
بچه داری؟
از اولم اينجوري بود يا تازگيا اينجوري شده؟ رفتار همسرتو ميگم
از اولم اينطور بوده؟
عزیزم
به نداشته هات فکر نکن
ما خانوما با فکر به نداشته هامون روزی صدبار خودمونو میکشیم
بهتره به قسمتای خوب زندگیتون فکر کنی
حتی ممکنه الان نزدیکپری باشی و دلنازک
با عذر خواهی و اجازه از استار تر عزیز ختم چهل سوره یس تا عید فطر
به امید حاجت روایی ان شالله ۷ نفر باقی مونده تشریف بیارینلینک یس
سلام عزیزم.منم ی مدت مثل شما بودم.افسردگی گرفته بودم.اگه میتونی برو مشاوره.شوهزت درونگراست و شما برونگرا.درسته.سخته یکم زندگی با یه شخص کاملا مخالف.اما میشه شیرینش کرد با آگاهی.مشاوره کمک بزرگی بهت میکنه.
مهشید😉
آره بچه دارم
دو سه ساله بیشتر شده این رفتارش.کلا سرده ،چقدر بده تو دهه دوم زندگیت احساس کنی انتخابت کلا شکست خورده ست و شوهرت ازت یه دنیا دوره
فقط مشکلش همینه؟؟؟
استارتر كجايي
گیسوووو
