طرفمو دوس دارم ولی عیبام زیاده و اونم هر بار یکیشو ب رخم میکشه حالم بد میشه
از طرفی حس میکنم تنها باشم بهتر پیشرفت میکنم اما میترسم بعدا ناراحت شم چون خیلی دوسش دارمو قصدمون جدیه
2 سال و خورده تو رابطه ایمو چن ماهی هس بینمون صیغه خونده شده
چیکار کنم؟پسر خوبیه ولی رکه و هر چیم بد باشه سریع میگه
چندسالشه؟
اصلا زیر بار نرو
ببخشید اینطور میگم ولی طرف هنوز خرش از پل نگذشته اینطوریه چه برسه بعدا....
ادمی که دوست دارع هیچقوت یچیزی تو سرت نمیزنه مطمئن باش
اگه دوست داشت عیب هات رو نمی‌دید
رابطه ات رو با این آدم تموم کن فوقش چند وقت قراره ناراحت باشی ولی بهتر از اینه که با کسی باشی که یجورایی بهت توهین میکنه و آزارت میده با حرفاش
اصلا صعف نشون نده
قبول نداشاش غمتو نشون بده بیاد دلداری
اگ میخایش باید پوستت کلفت باشه و واست مهم نباشع اگ میبینی الان اذیت میشی و تحملش نداری بری زیر ی سقف اوضاع بدترم میشع و اگ تحمل نداشته باشی مجبوری ب طلاق
با تمام احترامی که به شما و احساس عشق دارم باید بگم احساس شما به هم ، از منظر عشق نیست!
شما بهم عادت کردید، احساس وابستگی بهترین توصیف برای رابطه ی شماست.
دوست داشتن طرفین بهم، در ادامه احترام،صلح و آرامش،تفاهم، تعهد و رشد میاره.
همه ی ما میتونیم چه در ظاهر چه در اخلاقیات نواقص هایی داشته باشیم وقتی شریک عاطفیتون دائم شما رو در معرض عیوبتون قرار میده طوریکه حالتون بد میشه اونم با گستاخی(رک گویی تعریفش به این صورته که یک موضوع راجع به شما با نهایت احترام گفته میشه تا کمکی بشه برای رشد شخصی و افزایش عزت نفستون. نه تنها حالتون بد نمیشه بلکه باعث حس خود دوستی و پیشرفتتون میشه)به نظرم این رابطه در آینده دوامی نخواهد داشت مگر اینکه به این اخلاق پارتنرتون هم عادت کنید.
من اگر جای شما بودم حس قلبیمو پیش میگرفتم و آرامش روح و روانمو اولویت قرار میدم.
