وقتی عقیده داشته باشی هیچ جایی برای حسابرسی نیست و اعمالمون چه خوب و چه بد تاوان یا پاداشی ندارن و با مرگ به فانی خواهیم شد؛ راستی و درستی و بقیه ارزشهایی که به خیالتون همه آدمها میفهمند با چه انگیزهای قابل توجیه و عقلانیه؟!
کسانی که جان و جوانی خودشون رو در راه دفاع از ارزشهای اخلاقی رو فدا میکنند؛ چطور دیوانه و روانپریش محسوب نمیشن و افراد محتاط و جان دوست و عافیت طلب که معرکه رو خالی میکنند، چطور عاقبت اندیش و عاقل و تحسین برانگیز محسوب نمیشن؟!