من مجازی خوبم ولی حضوری تو هرررکحا هم باشم یک کلمه هم حرف نمیزنم اصلا نمیتونم حرف بزنم مخصوصا تو جمع انگار دهنم قفل میشه تابحال با هیییچکی جز خودم درد و دل نکردم هییییچ دوستی هم ندارم کلا همیشه تنها بودم مامانم فک میکنه خیییییلی زیاد مغرورم
اهل تلفن زدن به کسی نیستم باید کار واجب داشته باشم تا تا از تلفن و پیامک استفاده کنم تو مهمونی ها یا اردوهای کلاسی همیشه تنهام نه با کسی حرفی برای گفتن دارم نه کسی باهام حرف میزنه هیچی کلا
احساس میکنم دنیای متفاوتی دارم که فقط و فقط خودم توش هستم و تمام
جمع گریزم
گاهی اوقات یه اتفاق خوشایند میوفته ولی هرکاری میکنم نمیتونم خوشحالیمو بروز بدم تَه تَه تلاشم یه خندست بعد همه فکر میکنن من خیلی مغرور و بی ذوقم درحالیکه واقعا اینجوری نیست😕
رازهام و به هیچکس نمی گم حتی به خواهرم یا همسرم یا صمیمی ترین دوستم.
من ادم پر حرفی نیستم وعلاقه ندارم راجع به اتفاقات زندگیم با دیگران صحبت کنم ، جمع دوستام محدود
وخوندن کتاب توی خونه خودم خیلی دلچسب تراز بودن توی بعضی جمع ها برام
با خودت بودن رو به با بقیه بودن ترجیح میدی
خصوصا کسایی که علت رفتارت رو غرور یا خود برتر بینی میدونن
تنهایی خرید رفتن، پیاده روی کردن، در سکوت بودن، تاریکی رو دوست داشتن و قدرت حذف آدم های سمی از زندگی داشتن به نظرم نوعی درونگرا بودن هست البته در مواردی که طرف خجالتی هم باشه ممکنه الویت خودش نباشه و از سر رو دروایسی نتونه به کسی نه بگه و مورد سو استفاده قرار بگیره چون آدم های درونگرا نسبت به بقیه حساس تر هستن و دوست ندارن مورد قضاوت قرار بگیرن پس امکانش هست کاری که بر خلاف میلشون هست رو انجام بدن
درون گرا ها واقعا باید درک کرد خیلیا برچسب میزنن ک مغرورن یا افسرده ان یا از جمع گریزن کاش جا میوفتاد ک اینم یه نوع شخصیت دست آدم نیست مثل خیلی چیزا ژنتیکی که طرف تو انتخابش هیچ دخالتی نداشته واقعا اذیت میکنن
این یه حقیقت که دروگراها نمیتونن با برون گراها راحت باشن وشما که درون گرایی از ادمای پر حرف بدت میاد ومنی که برون گرایم به شدت درون گراها رو دوست ندارم وقتی میری خونشون باید فقط همو نگا کنی مثل زامبی ها 😜 میریم کنار هم که با هم حرف بزنیم به نظرم شما درونگراها نرین دیدن کسی بگین عکسشو بفرسته براتون نگاش کنین
