شب یلدایی که هنوز تمام نشده برام( داستانش طولانیه ولی باید بگم تا آروم شم)

شب یلدا شد من به خاطر شرایط روحی و جسمیم حالم خیلی بد بود روزش هم با برادرم مشاجره داشتم کمرم یهو پیچ خورد و حالم خیلی بد بود. شوهرم هم به خاطر جابجایی و اینکه قراربود جاش تو شرکت عوض شه حوصله نداشت. من بچه ها رو فرستادم پیش براردرم اینا که بچه هام شب یلدا داشته باشن. مامان همسرم زنگ زد و گفت منتظریم نمیاین و همسرم توضیح داد که حوصله نداره و تو نشان زده 2:30 راهه تا کرج و با بچه کوچیکمون که اصلا تو ماشین نمیشینه نمیتونیم بیایم . خواهرش گوشی رو گرفت برای اون هم توضیح داد آخه تولد پسر خواهرش بود و براش کیک خریده بودن  دعوتی نبودیم  ها خونه مادرش کیک خریده بودن. ساعت 5 بود. گوشی رو دادن به من و دوباره از من پرسید باز توضیح دادم و خواهرش با یه لحنی گفت ساعت 11 شب را بیفتین اونموقع که دیگه ترافیک نیست. من به همسرم گفتم پاشو بیا بریم خواهرت ناراحت شده من که پدر و مادرم شب یلدا ندارن بریم اونارو خوشحال کنیم ایشالا که خدا خودش مارو خوشحال کنه . شوهرم گفت من نمیام حوصله ندارم و با اصرار من راهی شدیم و  یک سینی آجیل تزیین کردم و  رفتیم . من ادرار 24 ساعته داشتم و آزمایشگاه یه ظرف بزرگ بهم داده بود که توش ادرار کنم. اونم با کلی خجالت برداشتم که ببرم . خلاصه ساعت 10 رسیدیم و من با کمردرد تا ساعت 2 شب نشستم خیلی هم عذرخواهی کردم برای اینکه شامشون رو دیر خوردن و من نتونستم کمک کنم. ساعت 10 صبح جمعه بیدار شدم آزمایشگاه گفته بود ادرار رو باید تموم شد بیارین . ما هم بعد صبحانه شرایط رو توضیح دادیم و برگشتیم خونه. وقتی رسیدیم خونه شوهرم زنگ زد که بگه ما رسیدیم.

خواهرشوهرم گفت تصویری بگیرید و به شوهرم گفت کدوم آزمایشگاه جمعه بازه؟ شوهرم توضیح داد که بیمارستانه و زن من چون کارمنده گفتن اشکال نداره جمعه بیاره. چون نمیتونه یه دبه ببره با خودش شرکت و جلو همکارا ادرار جمع کنه. خواهر شوهرم گفت غیبت نشه ما گفتیم ما رو ول کردین برین خونه خانواده زنت عشق و حال. از قصد تصویری گرفته بودن که ببینن چه خبرع همسرم من رو نشون داد که داشتم سالاد درست میکردم و وضع خونه رو نشون داد و گفت ما اومدیدم خونه ولی باید این جا رو تمیز کنیم و گوشی رو داد به من بازم خواهر شوهرم پرسید و من گفتم عزیزم من باید بچه ها رو ببرم حمام اینجا رو تمیز کنم لباس ها رو اتو کنم برای فردا و خداحافظ و تمام. همسرم خیلی درگیر ذهنی بود و رفت خوابید منم بچه ها رو بردم حموم با خودم فکر کردم من 11 سال تمام عیدها اونجا بودم تموم روز مادرها تمام ...... چون مادرشوهرم همش گریه میکنه و میگه بمونید و نرید. من تمام تولدها براشون کادو و کیک خریدم دریغ از اینکه برام یک بار تولد بگیرن یا کادو بخرن. من باخونریزی بعد از زایمان رفتم اونجا یک هفته موندم چون مادرش خیلی وابسته است  تو حاملگیم یک بار هم کمک نکردن هیچی هیچی . ولی الان کمرم درد م رو میدونستن حال بد شوهرم بهشون گفته بود چند وقته حالم خیلی بده هیج جا نمیرم  رو گفته بودم . نمیدونید چقدر سخته ظرف ادرار رو ببری با خودت خونه مردم پر کنی چه حسه بدیه. قاطی کردم زنگ زدم خونه مادرشوهرم تشکر کردم برا شب یلدا گفتم گوشی بده خواهرشوهرم و بهش گفتم میشه این تلفن رو یادداشت کنی و وقتی نوشت گفت برای چیه و من گفتم این تلفن بیمارستانه زنگ بزنید بپرسید تا خیالتون راحت شه. برادر شما ساعت 9 شب میاد الان خوابه و من همیشه دست تنهام از کسی توقع ندارم ولی برام مهمه شرایطتم درک شه. خواهرشوهرم گفت دستت درد نکنه بچه های برادرم رو نگه میداری گفتم بچه های خودم هستن انتخاب خودمه و منتی ندارم روی کسی. خیلی مودب گفتم من تولد بچه برادرم نرفتم بچه خواهرم سرش شکست رفت اتاق عمل نرفتم ولی خونه شما اومدم و خلاصه خداحافظی  کردیم. همسرم بیدار شد بهش گفتم و گفت خوب کاری کردی. گفتم الان مامانش زنگ میزنه از دلم در میاره ولی انگار نه انگار.

دوروز بعد زنگ زد و من سریع گفتم موبایلم زنگ میزنه ببخشید و تلفن رو دادم شوهرم. این جمعه رفتیم مفتح لباس بارداری بخرم و نرفتیم مامانش زنگ زد همسرم داشت رانندگی میکرد جواب نداد و همیشه بعدش من بهش یادآوری مبکردم زنگ بزنه ولی منم هیچی نگفتم و دیگه زنگ نزدن اگه حالت عادی بودده بار زنگ میزدن کجایین. بیاین.  اصلا از رو محبت نیست فقط وابستگیه. همش میگن اونجا باشین. من یادم نمیاد تا حالا 4 روز اول عید جای دیگه باشم. تعطیلات ها هر مراسمی. همش اونجا بود میگن از چهارشنبه بیاین تا جمعه. حق ندارم تولد بچه های خواهر و برادرم برم یا پیش اونا باشم همش خونه خودشون. میگن فقط ما. پدر و مادر پیدرم دو تا بچه ها رو نگه میدارن میگن وظیفه است. همش میگن خانواده من باید برای پسرشون ماشین بخره خونه بخره و .... اونا فکر میکنن تازه بهم خیلی لطف دارن که مثلا عیدها نمیگن بیا خونه تکونی یا شب یلدا نمیگن میز مارو بچین و...... کلا عروس  و خانواده نقش حمال داره. اینا مهم نیست دیگه بعد 11 سال مدیریت کردم ولی اینکه خونشون میریم و میخوایم برگردیم اختیار خودمون رو نداریم خیلی بده. مامانش میزنه زیر گریه میگن کجا میرین .تا شب بمونین بعد برین نمیگن این بدبخت ها فقط یه جمعه با همن . اینا میخوان برن سرکار صبح . شوهرم اگه یک هفته نرم وسط هفته میره سر میزنه. اون دفعه4 بعدظهر خونشون بود ساعت 6 زنگ زدم حالم خیلی بده تو رو خدا بیا. ساعت 11 شب اومد خونه. به مامانش اینا گفته بود حالم بده ولی اونا گفته بودن خانوادش هستن.

ببخشید خیلی حرف زدم دلم پر بود. میشه راهنمایی کنید که من روز مادر چی کار کنم و چه جواب خوبی بهشون بدم انگار این 11 سال محبت راه گلوم رو بسته . میخوام روز مادر نرم ولی شوهرم گناه داره خودم هم آدمی نیستم که بتونم اینجوری باشم. من میگم بالاخره محبت جواب میده ولی 11 سال جواب نداد. البته خدا بهم جواب داده. میخوام یه حرفی بزنم که دلم آروم بگیره.

1000 بار زنگ میزنن همسرم. نمیدونم احمق بودم میگفتم خوبی کنم فردا عروسم بهم خوبی کنه.

همش میگم نکنه من زنگ زدم تلفن آزمایشگاه رو دادم اینا با خودشون گفتن دختره خواسته از دل ما در بیاره. ما از دستش ناراحت نباشیم. الان روز مادر چی کار کنم و چی بگم

گفتم همسرم تک پسره و دلم میسوخت. هربار از این رفتارها میدیم و باز میگفتم اشکال نداره زندگی رو خراب نکنم