۲۰ سالمه خیلی ناراحتم حس میکنم نیاز به داروی ضد افسردگی دارم ما اوضاع مالیمون خوب نیست مخصوصا جدیدا بعد یه پسره از اشناهامون که وضع مالی خیلی خوبی داره اومده خواستگاری و مامانم یهو از وقتی که اومده میگه جواب مثبت بده خودتو نجات بده و ...از این چرت و پرتا من حس حقارت میگیرم از این حرفا یعنی انقد حقیرم که خودم تلاش نکنم بخوام با ازدواج خودمو بدبخت کنم اسیر محدودیت کنم؟مخصوصا توی این جامعه که زن آسیب پذیرتر میشه با ازدواج
من رشتم حقوقه آینده اش تضمین نیست اینا منو نگران میکنه
حق با مادرته
تو این سایت اکثرا هم عقیده با مادرت هستن
ولی اگه از رشته ت راضی نیستی مجدد تلاش کن که یه رشته و دانشگاه بهتر قبول شی
ولی هیچوقت نمی‌خوام ازدواج کنم چون شرایطم خوب نیست بلکه روزی ازدواج میکنم که مستقل بشم و به طرف مقابلم علاقه مند شم
این حرفای مامانم ته حقارته روانم نابود شده
خب پسر از اون استایلاست که محدود کنه ؟تحصیلاتش چطوره؟اگه همه چیش خوب روش فک کن خب
کاملا بستگی به اخلاق پسره داره
باید افسارشو از اول دستت بگیری
ازش حق بیرون رفتن و خوش گذرونی و شغل و تحصیل بگیری
همه ی ازدواجا محدودیت نیست که.
باید ببینی اخلاق رفتار پسره چجوریه
اگه زیادی غیرتی و تعصبی باشه خو بدرد نمیخوره
به هیچی کار ندارم
هزینه دارو های روانپزشکی زیاد نیست
در حد 200/300 تومن برای دوماه
فقط از ی چیز میترسم ک منت بزاره برات..
رسما بشی برده..
اصلا حرف‌های مامانتو بیخیال
درکل شوهری که وضع مالیش خوبه که بد نیست و اگه آدم درست و حسابی‌ای باشه محدودیت آنچنانی واست ایجاد نمی‌کنه هرچند که درکل خود ازدواج همراهش یه سری محدودیت‌ها رو داره
ولی تو هم سنی نداری هنوز موقعیت‌های دیگه‌ای هم میتونی داشته باشی و از همه مهمتر اینه که ظاهرا شما قصد ازدواج رو نداری و اهداف دیگه‌ای داری که در اولویت هستن
چ دختر عاقلی هستی افرین بهت.. اگر میخای مستقل بشی تمام تلاشتو بکن. درگیر ازدواج نشو.. اگر تلاش کنی بهت قول میدم خدا خیلی کمکت میکنه.. مشکلات مالی نزار ضعیفت کنه.. مادرت بفکرته اما بخاطر فقر واین مساعل تن ب ازدواج نده.. البته این نظر منه ولی خس خوبی بهت دارم میدونم عاقلی🙂👌
وای منم دقیقا همسن توام رشتم روانشناسیه ومعلقم یه لحظه خودمو جات گذاشتم واقعا حق داری مامانت اجبارت میکنه یعنی؟
