چندروز پیش مهمون داشتیم ولی شوهرم مدام درگیر کاراش بود فقط یکی دوساعت موقع شام و ناهار اومد خونه و اون مهمونا خیلی برای من عزیز بودن. خودشونم معذب شدن. وقتی رفتن خیلی ناراحت شدم با شوهرم حرفی نزدم اونم هی پیگیر شد اخرش بحثمون شد. ته تهش گفتم من جم میکنم میرم خونه بابام اگه ناراحتی اونم گفت باباتم که گفته تورو راه نمیده که.
( چندوقت پیش بابام به شوخی میگفت راجبه فیلم که باید پاشه بره خونه باباش دیگه . من گفتم باشه پس منم میام گفت نه نه تورو راه نمیدم بشین اینجا یچیزی گفتم حالا با خنده)
اون لحظه خیلی احساس تنهایی کردم قلبم تیکه تیکه شد یهو زدم زیر گریه اونم چه گریه ای. احساس تنهایی بدی کردم انگار ک هیشکیو نداشتم انگار که هیشکی منو نمیخواست.
شوهرم بعدش سریع معذرت خواست گفت شوخی کردم خلاصه بعد یساعت بخشیدمش از فرداش هرکاری کرد ک سوپرایز شم خوشحال شم. من بازم اون حرفش میاد توی سرم خیلی دلم شکسته چیکارکنم یادم بره دارم بااین حس از همه چی سرد میشم
حالا تو دعوا یه چیزی گفته خیلی حساسی
شایدم اونم شوخی کرده
تو دعوا حلوا خیرات نمی کنن.یه چیزی پرونده
به نظرم تقصیر خودت هم بوده . باید شوهرت رو هم درک میکردی . خوب بنده خدا کار داشته بعدم ناهار و شام اومده خونه دیگه
