از وقتی یادمه واسه زندگیم تلاش کردم و توکلم به خدا بود اما آخرش اونی نشد که باید میشد.
بدجور دلم گرفته
حسرت طبیعی ترین چیزا به دلم موند
الان انقد حالم خرایه که گریه هم آرومم نمیکنه
دیگه حالم از مصلحت و حکمت و این خرفا بهم میخوره.
چقد صبر و توکل آخه.
به آخر خط رسیدم، دیگه آرزویی ندارم.
خدایا خیلی دلگیرم ازت
با این حال به خاطر همه نعمتهات شکرت میکنم