ببین بابای منم اینجوری بود نه اینکه بگه وظیفم نیستا ولی هرکاری میکرد دوس داشت ازش کلی تشکر کنیم دوس داشت از ما تائید بگیره
مامان منم اصلا اهل اینچیزا نبود کلا احساساتی بروز نمیداد
ولی الان بابام برا من کاری انجام میده من ازش تشکر میکنم انقد خوشحال میشه که بازم اونکارو برام انجام میده
اینجور آدما انگار دنبال اینن که از طرف بقیه تایید و تشویق بشن
چنبار با روی خوش ازش تشکر کن و ذوق کن از کارایی که برات میکنه مثلا برات دارو خریده برو بغلش کن بگو تو خیلی خوبیو ازین حرفا ببین واکنشش چجوریه