اوتیسم وجود خارجی ندارد

با بیشتر حرفتون موافقم بجز اینکه، واقعا حس میکنم هیچ بچه ای، واقعا اوتیسم نداره (با تعریفی که اینا میدن از اوتیسم)

یک خانمی هست به نام آدلاید زیندلر، که سالها مربی بچه های استثنایی بوده، ایشون در یه قسمتی از مصاحبه ای، ازش میپرسن:

Are you saying that autism is a lie that we are labeling our most gifted learners with to dumb them down?

یعنی «شما میگید اوتیسم دروغ هست و یه برچسبی که ما به مستعدترین بچه ها می‌زنیم، تا اونا رو سرکوب کنیم؟»

و ایشون پاسخ میده:

Yes! Based on 12 years of coaching children with “special needs,” I have seen up close the impact of overcrowded classrooms, from preschool to high school, that are designed more for herding cattle than developing lifelong learners. It’s like I heard a former professor turned billionaire say, “If you trace the end result of public education in every culture on earth, the goal would be to develop university professors.” The rest in the class get labeled and medicated in some form. The brightest are not just overlooked, but dumbed down wherever possible. These have mostly been my clients.

من خلاصه ترجمه میکنم و مضمونش رو‌ میگم:

ایشون میگه هدف نهایی ما از آموزش بچه ها در مقاطع تحصیلی پیش دبستانی و دبستان و ... و بالاتر، فقط اینه که اونا رو بکنیم یه موجودات فرمانپذیر و دست آموز که نهایت آرزومون، براشون اینه که بشن استاد دانشگاه (یعنی خودشون بازم بشن مربی برای ادامه همچین آموزش فشل و بیخودی! و این چرخه ادامه پیدا کنه)

خب طبیعیه که بچه های با استعداد، زیر بار همچین آموزش و در واقع رام شدنی نمیرن دیگه، بعد ما به این بچه ها برچسب می‌زنیم تا اینا رو سرکوب کنیم که دیگه چموشی نکنن.

من یه توضیح بدم راجع به این:

ببینید، بچه ها از زمان تولد تا دو سالگی، با یک دنیای کاملا جدید با تمام مفاهیمش آشنا میشن و اقلا یک زبان را (زبان مادری) کاملا یاد میگیرن. اما ما بزرگسال‌ها برای یاد گرفتن فقط یک زبان دیگه (مثلا انگلیسیی) سالها وقت میگذاریم و آخرشم نمی‌رسیم به پای اون بچه دو ساله که زبان مادریش همون (مثلا انگلیسی) بوده.  

پس قبول دارید که گیرایی بچه ها، دهها برابر گیرایی ما بزرگترها هست؟ 

اونها فقط چون فعلا مهارت تمام و ارتباط ندارن، نمیتونن بهمون بفهمونن که واقعا میفهمن!

قبول دارید؟

خب حالا ما هی بیایم جلوی بچه رو حساب اینکه نمی فهمه، حرفهای منفی برنیم، مثلا بگیم، عه! چقدر این بچه من و اذیت می‌کنه... ای کاش پسر میشد... چقدر زشته بچم ... چه خنگه... همه اینا رو بچه می‌فهمه و براش واقعا ناخوشاینده که زندگیش همچین شروعی داشته باشه.

اما در دو حالت، کار به جایی میرسه که بچه خیلی اذیت میشه و دیگه نمیتونه تحمل کنه:

یکی اینکه این حرفهای منفی مدام تکرار بشن یا با بچه خیلی بدرفتاری بشه (مثلا همش دعواش کنیم و کتک بزنیم و تنهاست بذاریم و ...)

یکی اینکه اون بچه از بچه های دیگه فهمش بیشتر باشه و تیز تر باشه و بیشتر بفهمه که چه چیزایی دارن راجع بهش میگن، یا مثلا بفهمه که چقدر بهش دروغ میگن (مثلا میگیم بیا ده ده ببرمت، می‌بریم دکتر...) این بچه ها حساس تر هستند و بیشتر از بچه های معمولی اذیت میشن.

و این دو دسته از بچه ها، برای فرار از شرایط وحشتناکی که گرفتارش شدند، سعی میکنن بطور ارادی دریچه حواسشان را بر محیط ببندند تا کمتر زجر بکشند و اون علایمی که ما به اوتیسم نسبت میدیم، اینجا ظاهر میشه: نگاه نمیکنه، واکنش به صداها نداره... گیج و منگ به نظر میاد، اما مشکل از بچه نیست، برعکس بچه های با استعداد و سالمی هم هستن، منتها محیط، براشون غیر قابل تحمل شده.

خب همون‌طور که گفتم، طب نوین خیلی راحت یه برچسب اوتیسم میزنه به اینها و با ادامه دادن و سخت تر کردن شرایط ناخوشایند محیطی (مثل کاردرمانی و ایجاد استرس برای والدین و برچسب معیوب زدن به بچه و اذیت و آزار در بیمارستان و خوراندن دارو های شیمیایی ...) باعث میشن که این بچه ها هرگز از لاک خودشون بیرون میان و هر روز بدتر بشن. بعد مثلا بچه در پنج سالگی یک کلمه میگه، والدین ذوق میکنن که بالاخره حرف زد!!! بنده خدا، شما اگر از همون اول شرایط محیط رو برای بچه خوب میکردی، بوت الان حتی از بچه های معمولی هم جلوتر بود، حالا خوشحالی که تو پنج سالگی گفته مامان! و میری دست و پای اون دکتر و درمانگر و ... هم می بوسی؟!

برای همینه که این خانم آدلاید، میگه این بچه ها که ما به دروغ به برچسب اوتیسم بهشون میزنیم، اتفاقا با استعداد تر از بقیه هستن، نمی‌خوام زیر بار حرف زور برن...

و یه حرف خیلی درست راجع به سیستم آموزش و پرورش استاندارد در کل دنیا میزنن که میگه، هدف نهایی این سیستم، تربیت افراد بی مصرف و بی خاصیتی مثل استاد دانشگاه هست. و اینها بچه های دیگه رو که حاضر نیستن استعدادهای خدادادیشون رو معطل همچین مزخرفاتی بکنند و سرکشی میکنن، با همچین برچسبهایی سرکوب میکنن تا براشون شاخ نشن، و ایضا یه مقر درآمد تپل مپلی هم از کنارش عاید پرسنل درمانی بشه (یعنی دکترها و روانشناسان و ... خلاصه همون بچه مثبتهای سیستم آموزشی فشلشون)

عزیرم 

اینهمه تایپ کردم که بگم چیزی که بهش میگن اوتیسم، در واقع حکیمانه ترین و بی ضرر ترین راه هست برای اینکه کودکانی که در محیط های به شدت ناسالم و دور از فطرت پاکشان زندگی میکنند کمترین گزند روحی و روانی و جسمی را ببینند. اوتیسم نشانه سلامت کودک واکنش بی نقص جسم و جان او به یک محیط بیمار است.

 اوتیسم درد و نقص و عیب نیست اصلا! بعد شما درمان میخواهی؟!

نه من به دو دلیل مخالفم با اینکه ریسه اوتیسم واکسن ها هستن:

اولا اینکه این، آنتی تز خود همون تز همین سیستم هست که چند تا پزشک و ... و حتی اشخاصی مثل ترامپ ادعا کردن

در ثانی، اوتیسم اصلا نشانه نقص کودک نیست که ما بخواهیم بگیم منشاء اش چی هست. واکسن یا ...؟

کودک سالم وقتی در معرض محیط به شدت ناسالم (از نظر فطری نه از نظر من و شما) قرار میگیره، اگر اون تهاجم های روحی و روانی طولانی مدت باشن، بدنش برای اینکه کودک زجر نکشه و روح و روانش آسیب نبینه در اون شرایط خراب، میاد موقتا با هورمونی به نام آدرنوکروم بچه رو بی خیال می‌کنه یه حالت سرمستی، انگار بچه فریز میشه، تا زمانی که یا شرایط بهتر لسه، یا بچه به هفت سال برسه و از حالت کودکی و آسیب پذیری خارج بشه. اونوقت این هورمون هم دیگه در خون تشریح نمیشه و بچه مثل روز اول، هوشیار میشه و قدرت یادگیری تس، حتی بهتر از بقیه همسن و سالهای خودش میشه. چون تازه نفس هست و مشتاق و تشنه یادگیری و خیلی سریع، اون عقب افتادگی های قبل رو جبران می کنه.

این هورمون آدرنوکروم که اصلا معروفه به هورمون سرزندگی، یه ترکیب عجیب هست که فقط بدن کودکان قادر به تولیدش هست. و گفته میشه اگر کسی همیشه این هورمون در خونش باشه هرگز پیر نمیشه.

البته من این سخنرانی رو‌ نشنیده ام، حالا میرم گوش میدم ان شاء الله، اما واقعا فهمیدن اینکه نظام سلامت جهانی و منشعب های داخلی آن، خود بیمار هست و به دنبال پول، و خودش عامل بیماری افراد جامعه هست، کار سختی نیست

واقعا؟ پس علت اینکه در ایران اینقدر ملت پزشک پرست هستند ممکنه یکیش همین باشه.