نه پای رفتن دارم ن دل موندن تو این زندگی،حس میکنم دگ هیچ احترامی بین منو شوهرم نمونده ،نه احترام و نه حتی کوچکترین مهر و محبتی،این زندگیو بخاطر دخترم و برنگشتن ب خونه پدرم تحمل میکنم.چیکار باید بکنم؟کسی بوده ک از طلاق برگشته باشه ولی بعد رابطشو تونسته باشه درست کنه؟خیلی خسته م بخدا....
امیدوار باش
اگه همسرت هم بخاد میشه . لطفا با همسرت تلاش کن
فک کن مجردی ی هم خونه داری تاراحت بگذره این دوره
باید صحبت کنی و مشکلو بگی مشاوره بری
من همین الان سر کار باهام بد برخورد شد اومدم بیرون
ممنون از پیامت ولی من دارم دق میکنم بخدا،همسرم عصبیه با ی حرف کوچیک از جاش میپره داد و هوار میکنه یا توهین،حالم از حرف زدن باهاش بهم میخوره وقتیم حرف نمیزنم همش میگه چته تو خودتی محل نمیدی،کاش میشد مثل همخونه باشیم،حرف نزنیم فقط بالاسر بچه مون باشیم
بخدا اکثر شوهرا همینن
منم تو رفاهم ولی خب شوهرم ی اخلاقایی داره ک موندم
فک کن خواهرم با نامزدش دیروز بودن گفتن بیا لیست جهیزیه کمکون کن بنویسیم
شوهرم تو اتاق بود براش چای بردم گفتم میرم پیش خواهرم و فلانی تو سالن لیست بنویسیم گفت بتمرگ سر جات ب تو ربطی نداره ایقد بهم فشار اومد ب نظرت چکارکنم گاهی اوقات باید بیخیال بشیم عزیزم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
