۲۱سالمه کنکور هیچی قبول نشدم
دانشگاه آزاد رشته ای رو میرم ک اصلا علاقه ای بهش ندارم
دوستای خوبی ندارم
هیچی ب ذهنم نمیرسه ک بخوام انجام بدم ک درست حسابی باشع
نه شوهر کردم ن دوس پسر دارم اصلا انگار وجود ندارم واسه پسرا
هیچ کس دورم خوبیمو نمی خواد همه حسود و بدخواهن و رفتار خوبی حتی در ظاهر باهام ندارن
تنها کسی ک باهاش دردودل میکردم خواهرم بود ک اونم ازدواج کرده آنقدر سرش شلوغه ک هر ۵دقیقه ی بار باید گوشیو قطع کنی
افسردگی گرفتم ب خدا از حسرت گذشته ها و آینده نامعلومم از اینکه همه دارن راشونو کم کم پیدا میکنن غیر من
