سلام ممنون از تاپیک خوبی که ساختین من الان دارم میخونمش خیلی خوبه خدا رفتگانتون بیامرزه فقط وقتی میخونمش همش حسرت میخورم کاش مامانم بود بیشتر بهش خدمت میکردم حسرت منم شده مثل اونایی که از دنیا رفتن و آرزو میکنن کاش برمیگشتن و جبران میکردن میدونی هر چقدرم بقیه بهت بگن تو خیلی خوب بودی تو خیلی به مامانت خدمت کردی بازم دل آدم راضی نمیشه و هزار حسرت میاد جلو چشمت من هر روز براش فاتحه میخونم, خیرات میکنم بازم دلم راضی نیست حیف...
سلام عزیزم
روح مادرت در آغوشِ نور و رحمتِ خدای مهربون باشن ان‌شاءالله ✨✨✨
گذشته ها گذشته، شما هرآنچه که در زمانی که مادرت در قید حیات بود در حد شرایط و موقعیتت و سن و سال و محدودیتهای اجتماعی و خانوادگی و سایر شرایطی که داشتی انجام دادی، ولی بیشترین و بهترین کمکی که به مادر بزرگوارت می تونی بکنی الان هست که دستشون از دنیای مادی کوتاه شده و اتفاقا خیلی بیشتر و عمیقتر از قبل به کمکهای معنوی شما نیاز دارن از یه لبخند به یک بچه ی خرد سال بگیر تا یک خدا قوت گفتن به یک کارگر و آب و غذا دادن به پرنده ها و حیوانات و رسیدگی به گلها و گیاهان و..
و اما مهمترین خوبی که در حق مادرت می تونی انجام بدی، شاد و خوشحال زندگی کردنِ خودت و شاد و خوشحال نگه داشتن خانوادت و اطرافیانت هست (در حد توانت) اینطوری روح مادر عزیزت با آرامش بیشتری می تونه در سرای باقی به زندگی جاودانه ی خودش و سفرِ ابدیش ادامه بده و از دیدن شادیِ شما روح ایشون هم شاد میشه.
سلام عزیزم
خداروشکر که مطالب تاپیک به دلت نشسته ✨✨✨
برای شادی روح پدر عزیزت فاتحه خوندم
ان‌شاءالله که همونطور که دوست داری تو دلیت پسر باشه اگر هم گل دختر بود بازم قدمش خیر و مبارک باشه در کل بدون که هرچی مصلحتِ خدای مهربون باشه بهترینه.
در ضمن لطفا توی متنی که در امضات نوشتی به جای عبارتِ پدرم رو خدا ازم گرفته، بنویس : پدرم به آغوشِ خدای مهربون رفته.
سلام. سوالی دارم شاید شما جوابشو بدونید. امشب در برنامه زندگی پس از زندگی آقای موزون گفتن که در تجربیات یکی از کشورهای اروپایی، ارواح از جسمشون متنفر هستند "به خصوص از ناحیه دهانش". و گفتن علتش نامشخصه هنوز.
شما میدونید کدوم کشور؟ شما بیشتر از من تجربه خوندین. ممنون
سلام،
نه نمی دونم کدوم کشور رو گفتن. ولی طی تجربیاتِ نزدیک به مرگی که خوندم اکثرِ ارواح نسبت به جسمشون بی تفاوت هستن و بعضی ها هم گفتن از جسمم بیزار بودم و نمی خواستم برگردم. اکثرا از روحشون به عنوانِ "خودم" و از جسمشون به عنوانِ "جسدم" یا "جسمم" یا "بدنم" یاد می کنن یعنی درواقع خودِ واقعیشون رو دیگه اون بدن نمی دونن.
در یکی از تجاربِ خارجی (اسم اون تجربه گر یادم نیست ولی دقیق مضمونش یادمه) تجربه گر آقا بود و تجربه در اثر تصادفِ موتورسیکلتش اتفاق افتاده بود، ایشون می گفت وقتی به جسمم که کنار خیابون افتاده بود نگاه می کردم، دیدم ارزشِ اون با بُطریِ پلاستیکیِ خالی ای که کنار جسدم کنار خیابون افتاده برای من یکسان هست . و می گفت این درحالی بود که من قبل از اون خیلی به بدن و زیبایی اندامم اهمیت می دادم و ورزش می کردم.
طی سالهای گذشته هم در همین برنامه چندتا از مهمانانِ قبلی، بدنشون رو به لباسِ سردِ خیسِ سنگینِ گل آلود و کثیف تشبیه می کردن.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
29 ثانیه پیش
29 ثانیه پیش
29 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
