مادرم وقتی جوون بوده، مثلا اواخر نوجوونی تا وقتی که جوون شده و بعد ازدواج کرده، میشده دقیقاسال های تولد خالم. مامانم مثل بچه خودش باهاش رفتار کرده، لباس درست کرده براش بازی کرده باهاش و ... کلا از لحاظ عاطفی و گاهی مالی در حد همون زمان تامینش میکرده.
بعدا ازدواج کرده با پدر من، یه ازدواج غلط، مادرم شاغل بوده. همیشه ما رو میذاشته پیش بقیه واصلا یادش نمیاد که ما چطور بزرگ شدیم. الانم که بزرگ شدیم، باز با خالم صمیمیه. با اون جوره، اون مورد قبولشه و ... ( البته اینا جنبه های منفی زندگیمونه که میگم، جنبه مثبت هم بوده ولی الان مشکلم ایناست) احساس سنگینی و تنهایی میکنم. بدون خواهر، با برادری که تقریبا حضورش صفره. گاهی که میام با مادرم صحبت کنم فقط بحثمون میشه.
