خانما من با خونه بابام یساعت تقریبا فاصله داریم فقط اخرهفته ها میرم با توجه ب اینکه ی نی نی توراهی داریم و ی بچه ۵ساله دست تنهام احساس میکنم اگه برم نزدیکشون مادرم کمک حالم باشه شرایط برام راحتتره ولی از طرفی دغدغه جابجایی واینکه بچه هام دوتربیت بشن یا دخالت خانوادم تو مسایل خصوصیم این چیزا یکم دلواپسم میکنه میشه شما از تجربه هاتون بگید
من ارزومه نزدیک خونه مادرم زندگی کنم ولی بچه ندارم
من ۱۴۰۰ کیلومتر از مادرم دورم
دختر من اکثرا خونه مادرمه چون سر کار میرم
قطعا رو تربیت تاثیر میراره خب
ولی من ترجیح میدم نزدیک باشم به مادرم
دوری و دوستی فرقی نداره مادرخودت یا مادرشوهرت احتراما بیشتر حفظ میشه
بعد همش فک میکنم اگه برم نزدیکشون هی بخوان بیان برن بچه رو بگیرن ببرن مهمونی و پیش خودشون ازین کارا که همه مادربزرگ پدربزگا میکنن....
من دوری دوستی رو‌ترحیح میدم‌ولی زمانی که بچم کوچیک بود کاش نزدیک خانوادم زندگی میکردم تا آنقدر خسته و‌تنها نباشیم
هر کسی دیدگاه خاصی داره
اصلا موضوعی نیست همه اتفاق نظر داشته باشن
من بشخصه یک روز مامانم نبینم دیوانه میشم ،عاشقشم.زندگی دور از پدر مادرم زجر آورترین عذاب زندگیمه.حتی تحمل مسافرتای ۷ روزه رو ندارم
من خودم آرزومه کنار خانوادم نباشم
چهارساله بامامانم تو ی کوچه ایم از نظر کمک واقن عالیه هرچی بخام براخونه یا برم جایی بچه رو بذارم و مهمون داشته باشم کمک هستن حوصلم سر نمیره هرروز اونجام بدیشم اینه ریزوم درشت زندگیمو میدونن ولی خداروشکر دخالت نمیکنن و بیشتر کمک حالن البته باید تا۱۵روز دگ تخلیه کنم برم😢
من با مامانم هم کوچه هستیم هر روز باید برم سر بزنم و نرم مامانم ناراحت میشه واینکه پسرم خیلی عادت کرده به اونحا تو خونه بند نمیشه،، به نظرم خوب نیس بچه تربیتش کم میشه
من نزدیکم.دخت م عملا اونجا بزرگ شده.خیلی هم خوب و باادبه.منو مگه بد تربیت کردن که نگران تربیت بچم باشم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
