بغیر از خانواده و دوستان نزدیکم چهره‌ی کسی تو ذهنم نمیمونه!یعنی باید زور بزنم تا طرف رو بشناسم!
سر این موضوع ارتباطم با بقیه خوب نیست، همش فکر میکنن خودم رو می‌گیریم که بهشون سلام نمیدم ولی بخدا چهرشون یادم نمیاد و احساس میکنم ندیدمشون ولی در حقیقت آشنا هستیم!
یه بار تو صف تاکسی ایستاده بودم یکی از بچه‌های دانشگاه اومد بهم سلام کرد، بخدا دختره رو اصلا نشناختم، تا اومدم چهرش رو تجزیه تحلیل کنم و بعد سلام بدم بهش رفت دختره!
از اون موقع به بعد باهام لج شده فکر می‌کنه خودم رو میگیرم😐
دکتر برو
چه عجیب و غریب
این یه بیماری‌ه منم دارم
اسم کاربریت
وای ددم
بخدا باورم نمیشه عین خودمی
متاسفانه منم سالهاس اینجوری هستم
نشونه میذارم برا افراد از روی عینک کیف دستی کفش
تشخیص میدم
خیلی خیلی داغونم
توی دانشگاه خیلی مشکل داشتم
طرف سلام نمیدادم رد میشدم فرداش گله میکرد میگفت منو دیدی راهتو عوض کردی
همسایه هام چند ساله اینجاییم
جایی غیر از محله مثلا بازار ببینم نمیشناسم
اصلا صورت یادم نمیمونه
منم این مشکل دارم .فکر کردم فقط من اینطوریم.خچدمم نمی‌دونم چرا اینجوریم.همسایه هامون تا چند بار با لباسهای مختلف و تیپ مختلف دقیق نگاه نکنم توی ذهنم نمیمونه. برای همین منم روابطم با بقیه مشکل داره و همه فکر میکنن بی محلی میکنم درصورتی که اونها منو یادشونه اما من نه.با هر کی دراتباطم مشکلمو توضیح میدم ولی نمی‌دونم باورشون میشه یا نه.
دختر دایی شوهرمو بار سوم دیدم توی مهمونی نشناختم چون فقط یکم چاق تر شده بود و تیپ لباسش کلا عوض کرده بود.
منم همین طورم چهره ادم ها یادم میره
گاهی حتی شبیه به هم میبینم چند نفر رو و یادم میره کدوم به کدومه
برا منم خیلی پیش میاد زیاد
