برا خونواده به درد نخورم مینوشتم.
هیچ وقت درکم نکردین، انقدر زندگی را برام سخت کردین که به راه آخر فکر کنم. خودخواهی هاتون، اذیتاتون، درک نکردن هاتو، بی فکری هاتون باعث این اتفاق شد.
تا اخرین لحظه عمرم حسرت یه محبتتون به دلم موند. حسرت اینکه یه بار بهم بگید دوستت دارم، بگید غصه مشکلاتتو نخور ما پشتتیم کمکت میکنیم. چیزایی رو ازم دریغ کردید که انجام دادنش سخت نبود! به اندازه گفتن یه جمله راحت بود!
من اون بچه ای که هیچ وقت نمیخواستیدش برا همیشه رفت، حالا بدون اون زندگی عالی تونو ادامه بدین.
🤦🤦🤦
قربونت برم🥲🤍🥺.خیلی رفیقمو دوس دارم ولی نمی دونم اون دوسم دارع یا ن.مویقعی ک این تاپیکو دیدم ب یادش افتادم و تو دلم گفتم من بعد از مرگمم نگرانتم ک کسی بهت اسیب نزنه.چون رفیقم شدیدا مهربونه و توی هر رابطع ای ک رف پسرها اذیتش کردن و بعد از کات نابود شد.و حس میکنم لخاطر همین کمبود محبت داره .همش سعی میکنم وقتی پیشش هستم بوسش کنم نوازشش کنم.بغلش کنم.موهاشو نوازش کنم.باهاش با محبت صحبت کنم.اونم خیلی بامحبته ولی نمیدونم واقعا دوسم داره یا ن
