هم نمیخوامش هم میخوامش😭😭تو خانواده ما بهم زدن نامزدی گناه کبیره س چکار کنم اون کار خاصی نکرده که ازش ناراضی باشم من مشکل اصلیم با خودمه نمیتونم کسیو دوست داشته باشم برعکس اون که شاده من اکثر اوقات بیحوصله م اون مدام ابرازاحساسات میکنه من خیلی کم اوایل این حس کمتر بود الان چندماهه رفته سرکار خودمو سرزنش میکنم چرا قبولش کردم چکار کنم
چند ماه که نامزدی
منم مثل تو ولی دوست پسرمه نه نامزدم
نمیدونم چرا این حس و دارم بهش
با مشاور صحبت کن
یکی بود حرف قشنگی میزد
میگفت دوست داشتن یک حس نیست یک فعله
باید تلاش کنیم دوسش داشته باشیم
البته اگر ازش بدت بیاد داستان فرق میکنخ
اگه مشکل چه ظاهری چه اخلاقی نداره و میدونی که اگه خودتو درست کنی زندگی خوبی دارید اینده پس حرف از جدا شدن نزن
من خیلی زود نامزد شدم چهارده سالم بود که پسرخالم اومد خواستگاریم سال 88اوایل یه حس بچگانه داشتم بهش هم عاشقش بودم هم هی دعوا و قهر ولی الان میفهمم که عشق و عاشقی با گذشت زمان به وجود میاد این حس الانم صد می ارزه به اون سال های اول
با گناه کبیره خانواده کار ندارم
ولی واقعا دلت مباد بگی که دوستت ندارم حوصله عشق و عاشقی ندارم
وقتی اون همه احساساتسو بهت میگه
من هم همسرم دوره نامزدی خیلی خرف های عاشقونه میزد که سر حال و خوش ذوق بود
من به خاطر سنم که چیزی بلد نبودم
همیشه در جوابش سکوت میکردم
چون نمیدونستم من باید چی بگم
و کم کم اون همسر عاشق و سرحال تبدیل شد به یه ادم کم حوصله
اگه من هم مثل خودس میشدم و احساساتمو نشون میدادم شاید خیلی از اتفاق های و قهر ها به وجود نمیومد
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
