بچه‌ها من یه بیماری لاعلاج پوستی دارم که اسمش پاراپسوریازیس هست، علایمش به این صورته که پوست خشک و پوسته‌پوسته و قرمز میشه و ظاهر بدی پیدا می‌کنه. این بیماری سال‌های زیادیه با منه و هر دکتری که بگید من رفتم ولی چون علتش ناشناخته‌ست راه درمانی هم نداره و متأسفانه مال من دیگه کنترل هم نمیشه چون همه جای بدنم پر شده. بچه‌ها من به‌خاطر این بیماری ازدواج نمی‌تونم بکنم یعنی هیچ‌کس قبولم نمی‌کنه، حتی پسری که شش سال بهم میگفت عاشقمه وقتی اومد خواستگاریم و بهش گفتم این بیماری رو دارم سریع ولم کرد و رفت دنبال زندگیش و من موندم و یه قلب شکسته و یه بدن مریض و افسردگی و دلتنگی بعد از رفتن اون که هنوزم بعد از ۴ سال رفتنش کم نشده... خب حق داشت که بره... هعی بگذریم.
امروز رفتم مغازه‌ی لباس زیر فروشی که جوراب بخرم، داشتم جوراب انتخاب می‌کردم دو تا خانوم هم داشتن سوتین پرو می‌کردن و خب چون مغازه تو زیرزمین بود و ورود آقایون ممنوع بود اینا راحت لخت اون وسط لباس پرو می‌کردن و لباس زیرای خوشگل و ناز می‌خریدن! 🥺 بچه‌ها من پوست و بدنِ زیبای اینا رو که دیدم تو قلبم سوخت... دلم به حال خودم آتیش گرفت!! غبطه خوردم... اشک تو چشام جمع شد، همین که اومدم بیرون اشکام جاری شد و خلاصه خیلی حالم بده... هر بار بدن خانمای سالم رو می‌بینم همینجوری اشک می‌ریزم به حال بدبختی‌های خودم! بچه‌ها من ۳۴ سالمه ولی هیچ جوونی نکردم! من تو اوج جوونی پیر شدم... هیچی از لذت‌های دنیا نچشیدم و نخواهم چشید. بچه‌ها اینا رو با گریه براتون نوشتم، لطفاً دعا کنید بمیرم.
