من ۲۱ سالمه و زندگی خوبی دارم با همسرم توی دانشگاه اشنا شدیم و اینم بگم که ما عروسی نگرفتیم به دلایلی و همینجوری رفتیم سر خونه زندگیمون باهم عهد بستیم تا قبل ۲۷ سالگی من بچه دار نشیم الان مثل تقریبا دوتا نامزد باهم زندگی میکنیم خیلی با خانواده ها رفت و امد نداریم کلا تنشی خداروشکر نداریم تو زندگی و هردومون درسمونو ادامه میدیم برای سفرهای علمی دانشگاه هم هرکدوم تکی میره مشکلی نیست و اینکه ازدواجمون واقعا به نطرم مشکلی نداشت و بیشتر از روی عقل این تصمیم رو گرفتیم تا روی احساساتمون،من ازادیم خیلی گرفته نشده سفرمجردی میرم،با دوستام سفر و .. هم میرم و همسرمم خداروشکر تا به حال مشکلی با این موضوع نداشته ولی جدیدا حس میکنم حرکاتم خیلی بچگانست یعنی مثلا وقتی اومدم این سایت دیدم مردم از نظرشون نباید وقتی شوهرکردی سفر مجردی بری و اینا خیلی حس حقارت میکنم،منو همسرم الان خیلی به هم علاقمندیم من دلم میخواد شاغل بشم ایشون مشکلی نداره قصد دارم تو اموزشگاه موسیقی تدریس کنم و ایشون حمایت میکنه ولی برخی از خانوما گفتن که مثلا بهتره فقط درس بخونی دیگه کار نکنی و اینا؛من خودم مخالف این موضوع هستم و اینکه من و همسرم موقع عقد توافق کردیم که مجوز خروج کشور و حضانت فرزند و باقی حق طبیعی یه خانم در جهان با من باشه و درعوض مهریه من کم باشه(مهریم ۱۱ سکه+یک گل یاس هستش)و وقتی اینو گفتم خانوما ریختن سرم که حماقت کردم و همسرم بهم راحت خیانت میکنه من واقعا نگرانم گرچه به نظرم منطقی نیست ولی واقعا اعصابم خورد شده خیلی میترسم حتی دیگه میترسم تنها برم سفر و تنهاش بزارم🥲.
لطفا قضاوت نکنین و محترمانه نظر با ارزشتونو بگید بهم و کمکم کنین
