اول از همه میخوام بگم دختر خانومای عزیزی که وارد رابطه میشید قبلش اعتما به نفس خودتونو قوی کنید تا گرفتار نشید و هرچی شد بله بگیدو جلو برید.من ۵سال عااااشق کسی بودم دیوونه وار اونم دوسم داشت خیلیییی هم عذابو سختیو چالش داشتیم و تقریبا ۷۰ درصد ایده عالم بود تا اومد خواستگاریم و من وا رفتم یک خانواده کاملا متفاوت با فرهنگی که کابوس من بود داشتم روانی میسدم...تحمل یه فرهنگ پایین یا عشق!گذشت به مرز جنون داشتم میرسیدم کلیییی فکردم گفتم منی کع روم نشه بگم اینا فامیلامن منی که مییینمشون حالم بدمیشه خودخواهیه بخوام این پسرو ازخانوادش دورکنم گناه داره توی کشمکش ما باشه با تمام علاقم گفتم نه الان واقعا اروم ترم بااینکه عشقمو ازدست دادم ولی نمبخام یه عده ادمیو کع ازشون خوشم نمیاد رو ببینم....حرفم اینه...فکنید هیجانی ازدواج نکنید...فرهنگ مهمه قیافه مهمه پول مهمه عشق برای خوشبختی کافی نیست 🤍
فرهنگشون چه جوری بود؟
همشهری نبودید؟
کار خوبی کردی
چقدر عاقلی خوشم اومد ازت
یعنی ۵ سال اصلا خانوادش ندیده بودی؟
تبریک میگم بهت که بهترین تصمیم رو گرفتی
چه خوب که تونستی منطقی برخورد کنی ولی من نشد از عشق بگذرم گذشتن از عشق خیلی سخته من نتونستم
عاشقش نبودی ک رهاش کردی ..
یادمه خواهرم با بی رحمی شوهرشو از خونواده اش به شدت جدا می کرد همیشه دلم می سوخت براش فک می کردم اگه با یکی مثه خودش زندگی می کرد چه قد راحت تر و خوشحال تر بود...
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
57 ثانیه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
