داستان زندگیم توی تاپیکام هست
خلاصه رو میگم
سال ۹۰ ازدواج کردیم سه چهار سال اول عاشقم بود صدای مادرش در اومده بود دیگه همه بهش میگفتن زن ذلیل
اخلاق بد هم زیاد داشت زود عصبی میشد کمی خسیس بود ولی چون عاشقم بود زیاد مهم نبود برام ...
شوهرم مشکل داشت بچه دار نمیشد
بخاطرش چند بار رفتم اتاق عمل و ای وی اف و دارو و آمپول تا خدا پسرم رو بهمون داد
باردار بودم که بهش شک کردم
ماجراش طولانیه فقط همین رو بگم با ی دختر تبریزی ریخته بود رو هم
دو سالگی پسرم تونستم ...
خب خب
بالاخره مچش رو بگیرم و ثابت کنم چون همش از زیر بار در می‌رفت
افتاد به غلط کردن
منه ساده میومدم تعهدی چیزی ازش بگیرم راحت بخشیدمش
منم از بابام خوشم نمیاد منتظرم زمان بگذره برممم فقطط
این مردا چه مرگشونه 😖☹️🤔
خببب
بعد اون دوباره تماس مشکوک و اخلاقش بدتر شد
اینبار با زن متاهل ...
باز هم انکار میکرد
زندگیمون تلخ شده بود
بارها پیامهاش رو تماس‌هاش رو رو میکردم
مثلا اتفاقی می‌فهمیدم باز میزد زیرش
برای چی راه نمیده
عصبی خسیس بد اخلاق
بخاطر پسرم تحمل میکردم
تا سال ۹۷
به زور خونه رو جمع کرد رفتیم شهرستان طبقه بالای مادرش
دیگه از این بدتر نمیشد
مطمعن بودم زنیکه خونش اونجاست همون شهرستان مادر شوهرم
هر چی التماس مامانش کردم گفتم بیایم اونجا زندگیمون خراب میشه
ولی قبول نکرد از خداش بود پسرش نزدیکش باشه و بشه سرویسش و ...
بچه ها تند تند می‌نویسم بعد جواب میدم
خلاصه با دعوای فراوان اسباب کشیدیم شهرستان
همون طور که حدس میزدم
بدتررررر شد
به ظاهرش می‌رسید می‌رفت شب میومد
منو پسرم تنها
اونجا هم چندبار دستش رو شد و خودش اعتراف کرد که آره با یک زن متاهل همه جوره بودم ولی دیگه تمامه
و منه احمق بازم بخشیدم ...
وای دیدم فایده نداره با پسرم رفتم خونه بابام
بعد یک ماه اومد دنبالم
گفت دیگه بیا زندگیمون بخاطر بچه خوب کنیم با چرب زبونی ماشینس که به اسمم بود رو زد اسم خودش
