تا که بودیم نبودیم کسی
کشت ماره غم بی همنفسی
تاکه رفتیم همه یار شدند
خفته بودیم که بیدارشدند
می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه ی خویش
به خدا میبرم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه ی خویش ...
فروغ فرخزاد
آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه نا پیداست
من به پایان دگر نیاندیشم
که همین دوست داشتن زیباست...
تو مرا آزردی که خودم کوچ کنم از شهرت
تو خیال راحت میروم از قلبت
میشوم دورترین خاطره در شب هایت
تو به من میخندی و به خود میگویی
باز میاید و میسوزد از این عشق ولی
برنمیگردم نع
میروم انجا که دلی بهر دلی تب دارد
عشق زیباست و حرمت دارد...:)
سهراب سپهری
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
31 ثانیه پیش
32 ثانیه پیش
32 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
