بهش فکر نکن
ادمی ک ارزشتو ندونه بهتر ک نباشه
سخته واقعا ولی خوب شد دیگ حداقل هرروز این حرف رو نمیشنوی
تازه راحت شدی از دستش
بعدها پشیمون میشه کسی مثل تو نمیشه اما وقتی بهت احترام نذاره تو هم بهش فکر نکن دیگ
باورت میشه نمیدونم.کلی بهونه آورد که ما به درد هم نمیخوریم و با هم آرامش نداریم و نمیتونیم با هم بسازیم و از این حرفا.بخدا خودش لجبازی میکرد خودش باعثش بود خودش خواست.مثلا یکی از دلایلش برای جدایی این بود که میگفت دایی تو روی دستش خالکوبی داره.من روم نمیشه نشون فامیلام بدم بگم این دایی زنمه!
بذار تجربه خودمو از زندگی بهت بگم
من درحال تحصیل تومقطع ارشد بودم ۲۸سالم بود بیکار،خانواده معمولی بافرهنگ پایین، همسرم ک اومد خواستگاریم فکرکردم دیگه عالیه تنهاییام تموم شد کمک میکنه پیشرفت کنم شاغل بشم و...
دوتا مدرک داشت، توی ی زمینه خاصی شناس بود بین آدمها ولییییی اونی نبود ک من فکرمیکردم، یک آدم ک حتی رشته تحصیلیش مهندسی بود بلدنبود یه پیچ سفت کنه تلاشیم نمیکرد چیزی یادبگیره، شدیدا وابسته ،اصلا توی دنیای خودش سیر میکرد و همچنان میکنه... اون شاید برای زنی شبیه خودش ک بیخیال و قانعه یک مرد ایده ال و پاک و خانواده دوست باشه ولی برای من آینه دقه،برای من مرگ رویاهامه،ما هنوزم زندگی میکنیم و من ب خودم تکیه کردم و اونم ب من و دارم له میشم...
اینارو گفتم ک بهت بگم اون مرد توی یه نقطه از زندگیش حس کرده اشتباه کرده و جداشده و رفته ،اگه مثل من همه عمر کنار مردی زندگی کنی ک دوستش نداری و مثل یه بچه ۱۰ ساله باشه و نتونی جداشی اونوقت میفهمی ک چقدر راحت شدی... چون همسرشما حتی اگر جدانمیشد بااین تفکرش قطعا بهت خیانت میکرد و اون خیلی بدتربود....
از آزادی ک الان داری لذت ببر
بذار اون بره دنبال شرف نداشته اش ، تهشم ب هیچی نمیرسه.
تازه جدا شدی
بهتر فراموشش کن بخدا مرد زندگی نیست
یادت باشه دلتنگی دروازه فراموشیه تا دلتنگ نشی فراموش نمیکنی
این روزا هم میگذره
خودشو نمیشه فراموش کنی اما حسی ک بهش داری و فراموش میکنی صبر کن
البته باید خودت هم بخوای فراموشش کنی
کم کم عکسا یا چیزایی ک باهاش یادش میفتی بزار کنار و نرو سراغشون البته یهویی نمیشه بزاری کنار باید صبر کنی
