کسی حوصله داره ب درد دلام گوش بده یا راهنماییم کنه

چقدر منم….

شبیه منی 

خانواده شوهر کم جمعیتن ولی صمیمی نیستن 

مادرشوهرم اصلا مارو دور هم جمع نمیکنه کلا بچه هاشو جدا جدا دعوت میکنه

مامان بابامم هروقت باهاشون دردل کردم گفتن داری ناشکری میکنی 

هیچ وقت حرفای منو جدی‌ نگرفتن

خب تو با خواهر ومادرت ارتباط بگیر

تو برو خونشون یا دعوتشون کن خونت

یا عصرا برو پیششون،یا گاهی خریداتو بجای اینکه با شوهرت بری با خواهرت برو

منم مثل تو ولی  خواهر هم ندارم . یه داداش دارم اونم هی یه دعوت نمیده خونش خانواده شوهرم همشون اذیتم میکنن و مثل سگ میمونن شوهرمم زیاد پشتم نیست 

چقدر منی ،من نه خواهر نه مادر دلسوز ،ولی خوبیش اینه با جاریام خیلی خوبیم تنها نمیمونم با دوتاشون خیلی راحتم اوناهم منو خواهرشون میدونن ،شما هم اگه دوس داری یه دوست پیدا کن یا کم کم با خواهراش رفت و امد کن اونا ببینن خودت میری باهات صمیمی میشن

مثل من   

ولی چه میشه کرد سعی کن باور کنی که نمیشه تغییرش داد و خانوادتو هرجور که هستن دوستشون داشته باشی،سعی کن با خواهرهای شوهرت میانه رو خوب کنی به چیزای مثبت زندگیت فکر کنی و ..

دقیقا . منم مثل خودت تک و تنهام هیچ دوستی هم ندارم همیشه هم دپرس و بی حال 

سعی کن خودتو با چیزایی دیگ سرگرم کنی عزیزم درکتون میکنم منم شهرغرییم با اکثرا خانواده شوهرمم قهریم و رفت امدی نداریم با چن تا دیگ اشتیم ولی خب از هم دوریم فقط چن نفر نزدیک خونمونن ک فقط بایکیشون رفت وامد داریم ینی تو شهرغریب فقظ خاهرزاده شوهرم ک نزدیکمونه بااونارفت وامد داریم همین.  خاهرمم کرجه و ماتهرانیم از هم دوریم دیر ب دیرهمو مبینیم و منم خستم از تنهایی ولی کاریش نمیشه کرد

عزیزم شما تنها نیستی که شرایطت اینجوریه،

منم نه خواهر دارم نه خواهر شوهر،

توی یه شهری زندگی میکنم که از پدر و مادر و اقوام هم فاصله دارم(فاصله ی کم)

هیچ دوست صمیمی هم اینجا ندارم که باهاش یه خرید برم یا یه کافه یا یه نیم ساعت بریم با هم حرف بزنیم حتی دلم باز بشه

چه میشه کرد منم خیلی احساس تنهایی میکنم

آروم و ساکت بودن که مشکل محسوب نمیشه عزیزم

خیلی هم خوبه،خودمم این ویژگی رو دارم