امروز داشتم تو خیابون تو پیاده رو راه میرفتم یه خانمی که حجاب کاملی نداشت مو های رنگ کرده. مانتوی کوتاه و تنگ. آرایش غلیظ و..... داشت به یه خانم نیازمندی کمک میکرد فکر کنم داشت ازش کیف میخرید میخواست یه دسته لیف ازش بخره
تو دلم گفتم به به ببین. این با این که مو هاش از شالش بیرونه و مانتو و شلوارش تنگ و کوتاهه خیلی ازون با حجابای چادری بهتره. چادری ها ازش یاد بگیرن که همش حرفشو میزنن الان کجان؟
همین جوری داشتم راه میرفتم و ادامه مسیر .....یه دفعه ای یاد خیلی وقت پیشا افتادم انگار تصویرش دوباره برام زنده شد حدود سه- چهار ماه پیش یه خانم با حجاب چادر داشت به یه خانم نیازمندی که جوراب میفروخت کمک میکرد. تو دلم گفتم خب که چی؟ می خواد بگه من خیلی خوبم؟ من خیلی مومنم؟ همشون ریا کارند.
خیلی از خودم بدم اومد
واقعا چرا ما اینجوری هستیم؟ اینا که هر دوشون داشتن کمک میکردن اما چرا این جوری با دو نگاه مختلف قضاوت شون کردم اونم فقط از روی ظاهر
فقط م من این جوری نیستما میدونم که خیلیا همین جوری فکر میکنن
