داستان ازدواجم... تا امشب که اومدم به قهر...

بالاخره عقد کردیم

رابطه مون خوب بود. تا ازدواج عاشقانه تر هم شد. شوهرم، یه پسر ساکت مغرور که وقتی عاشق شد، حداقل پیش من خیلی عوض شد..

ولی مشکلات هم بود. مشکلاتی که بیشترش ریشه خارجی داشتن، مادر و خواهرش

همون اول، سعی کردم خواهرش رو از زندگی ام بیرون کنم

تو دوسال زندگی مشترک، سر جمع چهاربار رفت و امد داشتیم یاهم

اما مادرشوهرم...

پدرشوهرم سالها پیش ترکش کرده

با یه زن دیگه ارتباط داشت و همین دخترش مچش رو گرفت. الان هم بدون طلاق دادن اولی، داره با دومی تو یه شهر دیگه زندگی میکنه

بار زندگی مادرشوهرم هم روی دوش همسرمه

ببرش، بیارش، اخرش هم بدهکاریم

همین مادرش وقتی مریضه میاد خونه ما و من ازش پذیرایی میکنم، تا حالا یه بار هم دخترش براش اینکارو نکرده..

اما بازم میشنیدم پشت سرم تلفنی به شوهرم میگه تو رو از من دزدیدن

و خیلی حرفای دیگه

شوهرم خیلی وقتها پشت من بود.. نمونه اش اوائل ازدواج که مادر و خواهرش انتظار داشتن همونجور که قبلا شوهرم راننده شون بود، الان که ماشینش خونه ما پارکه و خودش سرکاره، من ببرم و بیارمشون

شوهرم محکم ایستاد و گفت زن من اسنپ نیست!

ولی یه جاهایی هم وا داد..

مثلا اینکه مادرشوهرم عادت داشت وقتی میخواست دعوتمون کنه، به من و همسرم جدا جدا میگفت

مثلا من بهش میگفتم نه فردا نمیتونیم، زنگ میزد نیم ساعت بعد به شوهرم میگفت

خیلی از دستش کشیدم.. خیلی!

اخری اش همین چند روز پیش که شوهرم خبر بارداری ام رو بهش داد، سه روز باهام حرف نمیزد. ظاهرا ناراحت بود از اینکه دیر بهش خبر دادیم.. حالا من کلا یک ماهمه!

اما اصلش این بود که به شوهرم میگفت چرا به من سر نمیزنی.. ته دلم حس میکنم از توجه همسرم به من حسادت کرده بود.

افتضاح... وحشتناک!

شوهرم به شدت عاطفیه

یه پسر بوکسور مستقل خودساخته که برخلاف تصور بقیه عاشق شد، رمانتیک شد..

اما متاسفانه هنوز نقطه ضعفش خانواده اشن

و باعث بیشترین درگیری های ما

نه اتفاقا

شانسی که داشتم این بود که خواهر و مادرش کلا ادمای دست و پاداری نیستن

خواهره میترسه تا سر کوچه بره

شوهرش هم مستقل نیست

یه جورایی بریده شدن از هم.. منم کمک کردم به این بریدگی

چون واقعا هیچ سنخیتی با این دختر نداشتم و حسادتهاش رو نمیخواستم..